سیم بلندگو

سیم بلندگو برای برقراری ارتباط الکتریکی بین بلندگوها و تقویت‌کننده‌های صوتی استفاده می‌شود. سیم بلندگوهای امروزی از دو یا چند رسانای الکتریکی جداگانه با پلاستیک (مانند PVC، PE یا تفلون) یا، معمولاً از لاستیک، عایق‌بندی شده‌است. این دو سیم از نظر الکتریکی یکسان هستند، امّا برای مشخص کردن قطب صحیح سیگنال صوتی نشان‌دار شده‌اند. متداول‌ترین، سیم بلندگو به صورت بند-ناف است.

سیم مسی بلندگو ۲ زوج

تأثیر سیم بلندگو بر سیگنال حامل موضوعی است که در دنیای صدا بازان و وفاداری زیاد به اصل بحث شده‌است. دقت بسیاری از ادعاهای تبلیغاتی در مورد این نکات توسط مهندسین خبره مورد اعتراض قرار گرفته‌است که تأکید دارند مقاومت ساده الکتریکی تاکنون مهمترین ویژگی سیم بلندگو است.

جنس سیم

استفاده از مس یا آلومینیوم با روکش مس (سی‌سی‌ای) برای سیم بلندگو کم و بیش همگانی است. مقاومت مس در مقایسه با بیشتر مواد مناسب دیگر کم است. سی‌سی‌ای ارزان‌تر و سبک‌تر است، در ازای مقاومتی تا حدودی بالاتر (تقریباً مشابه مس با دو عدد ای‌دبلیو‌جی بالاتر). مس و آلومینیوم هر دو اکسایش-کاهش هستند، اما اکسیدهای مس رسانا هستند، در حالی که آن‌ها برای آلومینیوم عایق هستند. مس بدون اکسیژن (اواف‌سی) نیز ارائه شده که در چندین درجه به فروش می‌رسد. انواع‌های مختلف به عنوان هدایت و دوام بهتر به بازار عرضه می‌شوند، اما درکاربردهای صوتی هیچ فایده قابل توجهی ندارند.[1] سیم مسی C11000 مس چقرمه الکترولیتی (ایی‌تی‌پی) معمولاً با سیم مسی C10200 بدون اکسیژن (OF) در کاربردهای کابل بلندگو یکسان است. C10100 بسیار گران‌تر، مس بسیار پالایش‌شده با ناخالصی‌های نقره ای حذف شده و اکسیژن به ۰٬۰۰۰۵ درصد کاهش یافته‌است، اما فقط یک درصد در نرخ رسانایی افزایش دارد، که در کاربردهای صوتی ناچیز است.[1]

منابع
  1. Russell, Roger (1999–2007). "Speaker Wire - A History". Retrieved 17 July 2009.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.