سیاست ابهام‌آفرینی تعمدی

در روابط بین‌الملل، سیاست ابهام‌آفرینی تعمدی اصطلاحی است که اشاره به اتخاذ آگاهانه مواضع مبهم و دوپهلو در مورد مسئله‌ای خاص دارد. برخی کشورها در سیاست خارجی خود، برای ایجاد بازدارندگی توأم با جلوگیری از تحریک کشورهای متخاصم خود، از این روش استفاده می‌کنند.[1] در تنظیم قراردادهای بین‌المللی نیز گاهی از این روش برای سودبردن بیشتر از قرارداد استفاده می‌شود.[2] این سیاست ذاتاً خطرناک و پرریسک است[3] و بعضاً می‌تواند برای منافع ملی مخرب باشد.[4]

موضع اسرائیل در مورد داشتن یا نداشتن سلاح هسته‌ای، از مثال‌های مشهور استفاده از این سیاست در صحنه بین‌المللی است.[5]

یادکرد منابع
  1. Benson and Niou.
  2. Fischhendler.
  3. Benson and Niou.
  4. Fischhendler.
  5. Cimbala.

منابع
  • Benson, Brett V.; Niou, Emerson M. S. (November 12, 2001). "Comprehending Strategic Ambiguity: US Security Commitment to Taiwan" (PDF). Taiwan Security Research.
  • Fischhendler, Itay (February 2008). "When Ambiguity in Treaty Design Becomes Destructive: A Study of Transboundary Water" (PDF). Global Environmental Politics. MIT Press. ۸ (۱): ۱۱۱–۱۳۶. ISSN 1526-3800.
  • Cimbala, Stephen J. (January/February 1986). "Superpower strategies". Society. Springer-Verlag. ۲۳ (۲): ۴۳–۵۱. doi:10.1007/BF02695888. ISSN 1936-4725. Check date values in: |تاریخ= (help)
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.