سندرم بروگادا

سندرم بروگادا (انگلیسی: Brugada syndrome) تغییرات غیرطبیعی در فعالیت الکتریکی قلب است که موجب افزایش خطر مرگ ناگهانی قلبی می‌شود. بیماران ممکن است دوره‌هایی از سنکوپ را به خصوص در زمان استراحت تجربه کرده باشند. علت این بیماری در یک‌چهارم موارد ارثی است و در سایر موارد به علت جهش جدید یا داروها ایجاد می‌شود.

سندرم بروگادا
Brugada syndrome
دیگر نام‌هاSudden unexplained nocturnal death syndrome, bangungut
(A) Normal electrocardiogram of the precordial leads V1-3, (B) changes in Brugada syndrome (type B)
تخصصپزشکی قلب
علامت‌هاسنکوپ، ایست قلبی
دورهٔ آغازAdulthood
علتGenetics, certain medication
عامل خطرFamily history, مردمان آسیایی descent, male
تشخیص پزشکینوار قلب (ECG), آزمایش ژنتیکی
تشخیص افتراقیRomano-Ward syndrome، بیماری ماهیچه قلب، دیستروفی ماهیچه‌ای دوشن
درمانWatchful waiting, implantable cardioverter defibrillator (ICD)
فراوانی5 per 10,۰۰۰
مرگ‌ها8% of ایست قلبی[1]

حمله بیماری معمولاً با تب یا افزایش تون عصب واگ شعله‌ور می‌شود. تشخیص به وسیله الکتروکاردیوگرام داده می‌شود.

علائم و نشانه‌ها

بسیاری از افراد مبتلا به این سندرم هیچ نشانه‌ای ندارند، اما ممکن‌ است موجب احساس خستگی یا مرگ ناگهانی قلب ناشی از ریتم‌های شدید غیر طبیعی قلب مانند فیبریلاسیون بطنی یا تاکی‌کاردی بطنی پلی مورف باشد. اگر یک ریتم خطرناک به خودی خود متوقف نشود و درمان‌پذیر نباشد، ممکن است بیمار را دچار یک ایست قلبی کشنده کند.

ریتم‌های غیرطبیعی سندرم بروگادا اغلب در حالت استراحت، و معمولا پس از یک وعده غذایی سنگین یا حتی در طول خواب رخ می‌دهند.

منابع

  1. Polovina MM, Vukicevic M, Banko B, Lip GY, Potpara TS (October 2017). "Brugada syndrome: A general cardiologist's perspective". European Journal of Internal Medicine. 44: 19–27. doi:10.1016/j.ejim.2017.06.019. PMID 28645806.
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ سندرم بروگادا موجود است.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.