سفیدگری

سفیدگری عبارتست از سفید کردن ظروف مسی با قلع، که بعد از خرید و قبل از استفاده یا هر دو سال یک بار انجام می‌شود. معمولاً بعد از خرید مس یا هر دو سال یکبار که ظروف به مرور زمان سفیدی خود را از دست می‌دهند و رنگ آن‌ها تیره می‌گردد آن را جهت سفید کردن به سفیدگر می‌دهند.

این صنعت در بازارهای سنتی، راسته بازارها، تیمچه‌ها و کارگاه‌های کوچک در سطح شهرها و روستاها موجود می‌باشد. در شهرهایی همانند قزوین، اصفهان، کرمان، مشهد، تبریز و ... راسته بازارهای مخصوص مسگرها و نیز در کنار آن‌ها سفیدگرها بوده است که به راسته بازار مسگرها معروف می‌باشد. در روستاها و نیز محله‌های عشایری سفیدگری را یا خود مسگر به عنوان کار بعدی انجام می‌دهد یا این‌که یک نفر سفیدگر دوره‌گرد هر چند وقت یک‌بار به آنجا آمده و بساط خود را در میدانگاه اصلی روستا، محل یا زیر سایه درختی گسترده و مشغول سفید کردن ظرف و ظروف اهالی می‌شد. ساز و برگ سفیدگر دوره‌گرد بسیار ساده است. یک گودال کوچک به قطر ۳۷ و گودی ۳۰ سانتی‌متر در زمین می‌کند که کار کوره وی را انجام دهد. یک لوله آهنی را به زیر گودال می‌کشد، دم دستی را به سر دیگر لوله وصل می‌کند؛ و با استفاده از مواد و فن سفیدگری، کارش را انجام می‌دهد.[1]

منابع
  1. «سفیدگری». سازمان میراث فرهنگی و گردشگری. دریافت‌شده در ۱۹ آوریل ۲۰۱۵.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.