سان مارینو

این کشور کوچک به دلیل انزوایش و رودر رو قرار دادن همسایگان قومی، خود مختاری اش را حفظ کرده‌است. استقلال کشور را ناپلئون (۱۷۹۷)، کنگرهٔ وین (۱۸۱۵) و پادشاهی جدید ایتالیا (۱۸۶۲) به رسمیت شناختند. در ۱۹۵۷ «انقلابی» روی داد که دولت کمونیست – سوسیالیستی را که از ۱۹۴۵ بر سر کار بود برکنار کرد.

پارلمان سان مارینو (که شورای بزرگ و عمومی Consiglio Grande e Generale نامیده می‌شود)، با رأی مستقیم مردم و برای یک دورهٔ پنج‌ساله تشکیل می‌گردد.

دو نفر از اعضای پارلمان، برای یک دوره شش‌ماهه به ریاست حکومت برگزیده می‌شوند. این دو نفر (که در سان مارینو کاپیتانی رِجنتی (Capitani Reggenti) نامیده می‌شوند) به همراه اعضای کابینه، قوای اجرایی کشور را در دست می‌گیرند.

پارلمان در هر پنج سال فعالیت خود، اعضای هیئت قوه قضائیه به نام شورای دوازده نفره (Consiglio dei XII) را انتخاب می‌کند، که دوره فعالیت پنج‌ساله این هیئت با دوره فعالیت پارلمان هم‌زمان است.

قدیمی‌ترین قانون اساسی ملی که هنوز اجرا می‌شود، در سال ۱۶۰۰ میلادی نوشته شده و متعلق به جمهوری سان مارینو است.[2] قانون اساسی سان مارینو (Leges Statutae Republicae Sancti Marini) با زبان لاتین نوشته شده و شامل ۶ دفتر است. نخستین دفتر آن شامل ۶۲ بخش است که شوراها، دادگاه‌ها و ادارات اجرایی دولت و شرح کار آن‌ها را تعریف می‌کند. سایر دفترها قوانین مدنی، جنایی و دادگستری و سلسله مراتب اداری را شرح می‌دهند.

کشور سان مارینو به نه استان (که در سان مارینو Castello نامیده می‌شوند) بخش می‌شود

که بزرگ‌ترین شهر سان مارینو به نام دوگانا در استان سراواله قرار دارد.

استان‌های کشور سان مارینو عبارت‌اند از:

تقسیمات کشوری سان مارینو.

• سان مارینو
• آکوآویوا
• بورگو ماجوره
• کیه‌سانوئووا
• دومانیانو
• فائتانو
• فیورنتینو
• مونته‌جاردینو
• سراوالّه

نمایی از سان مارینو بر فراز کوه تیتانو.

سان مارینو سومین کشور کوچک اروپاست. (پس از واتیکان و موناکو.) این کشور کاملاً در درون ایتالیا قرار گرفته، و در میان دو استان امیلیا رومانیا و مارکه محصور شده‌است. کوه تیتانو با بلندای ۷۴۹ متر، بلندترین مکان این کشور است. سان مارینو آب و هوای مدیترانه‌ای، تابستان‌های گرم و زمستان‌های معتدل دارد.

اگرچه سان مارینو عضو اتحادیه اروپا نیست، ولی با هماهنگیِ با شورای اتحادیه اروپا، مجاز به استفاده از یورو به عنوان پول خود است.

صنایع کلیدی شامل بانکداری، الکترونیک، و سرامیک و محصولات اصلی کشاورزی شراب و پنیر هستند.

هر ساله جهانگردان زیادی از ایتالیا، آلبانی، بوسنی و کشورهای دیگر اروپایی به سان مارینو سفر می‌کنند، نکته جالب توجه دربارهٔ سان مارینو این است که تعداد جهانگردانی که به این کشور سفر می‌کنند از جمعیت این کشور بیشتر است!

مردم سان مارینو از نژاد ایتالیایی هستند. کشور سان مارینو ۳۰۵۰۰ نفر جمعیت دارد که در حدود هزار نفر از آنان خارجی و بیشتر شهروند کشور ایتالیا هستند.

زبان ایتالیایی، زبان رسمی سان مارینو است.

بیشتر مردم سان مارینو پیرو آیین کاتولیک رم هستند.

• رفراندوم سان‌مارینو (۲۰۱۹)

مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به سان مارینو در ویکی‌گفتاورد موجود است.

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ سان مارینو موجود است.

ویکی‌سفر یک راهنمای سفر برای سان مارینو دارد.

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «San Marino». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای .