زندگی نباتی

حالت نباتی پایدار معمولاً به علت آسیب‌های شدید مغزی همانند هیپوکسی، ضربه مغزی و ضایعات ساختمانی مغز ایجاد می‌گردد.[3] بیماران دارای چرخه‌های خواب و بیداری، کنترل نسبتاً طبیعی درجه حرارت، تنفس، دفع، تنظیم جریان خون و بلع هستند، ولی فاقد واکنش‌های شناختی و پاسخ‌های هدفمند بوده و پاسخ‌های رفتاری آنها به صورت رفلکس‌های حرکتی ابتدایی یا الگوهای احساسی-غریزی است.[4] بنابراین در وضعیت نباتی پایدار، آگاهی و شناخت نسبت به خود و محیط اطراف وجود ندارد و بیماران فاقد تکلم هستند.
عمده ترین واکنش‌ این بیماران، واکنش معروف گرسپ (Grasp) یا تلاش برای قاپیدن اشیاء و گرفتن دست دیگران است که درواقع جزئی از واکنش‌های احساسی-غریزی این گروه از بیماران به شمار می‌رود اما گاهی به اشتباه از سوی اطرافیان، واکنش هدفمند تلقی می‌شود.

نوار مغزی (الکتروآنسفالوگرافی) از بیماران، حاکی از امواج آلفا با فرکانس ۸ الی ۱۲ بار در ثانیه به جای امواج آهسته‌است.[3]

این بیماران معمولاً در حالت نباتی باقی می‌مانند و امید به بهبود آنها بسیار ناچیز است و حتی مواردی که نسبتاً بهبود یافته باشند هم انگشت شمار هستند.
آنهایی هم که طی زمان تا حدودی بهبود پیدا می‌کنند، دچار صدمات تروماتیک مغزی بوده اند و شانس بهبود (حتی نسبی) در موارد هیپوکسیک تقریباً صفر است.
مواردی که گفته می‌شود از حالت نباتی به زندگی طبیعی بازگشته اند، حالت نباتی پایدار نبوده بلکه دچار حالت نباتی موقت بوده اند که حد واسطی بین کما و بازگشت به زندگی طبیعی است. اگرچه در اغلب این موارد نیز بازگشت توام با آسیب های حسی یا حرکتی است اما پس از طی شدن حالت نباتی موقت، شعور و آگاهی بازگشت پیدا می‌کند.

• اغما
• مرگ مغزی
• نشانگان قفل شدگی

• قاضی جهانی، بهرام. ترجمه مبانی طب سسیل، بیماریهای مغز و اعصاب. مرکز نشر اشارت
• سلطان‌زاده، اکبر. بیماریهای مغز و اعصاب و عضلات. انتشارات جعفری. شابک ۱-۰۳-۶۰۸۸-۹۶۴
• بندرچی چمخاله، بیژن، فرجی، فردین. ترجمه نورولوژی بالینی دیوید ای گرینبرگ و مایکل جی. امینف. چاپ سوره. چاپ دوم