زنان در جنگ ایران و عراق

آمنه وهاب‌زاده، از مجروحان جنگ ایران و عراق، در گفتگو با تلویزیون دولتی ایران درباره اعزام خود به جبهه اینطور تعریف می‌کند که روز دهم جنگ به‌همراه ۳۰۰ زن دیگر به جبهه جنگ اعزام می‌شوند. وی ادعا می‌کند که در جنگ، علاوه بر هفت‌بار مجروح شدن، شیمیایی نیز شده‌است.[3]

تعدد دفعاتی که وهاب‌زاده مجروح شده حاکی از آن است که او نه تنها در ابتدای جنگ که تا ماه‌ها بعد از آن هم در خط مقدم جنگیده بود و چنانچه از خلال خاطرات زنان و مردان جبهه رفته برمی‌آید زنان امدادرسان و پزشک در خطوط مقدم کم نبودند.[5]

راحله غ یکی از زنانی که در خرمشهر اسیر شد، گفته‌است:

آن ماه‌های اول جنگ بحث جنسیت اصلاً مطرح نبود. هراس بود وکمبود هرچه فکرش را کنید، از رزمنده گرفته تا غذا و دارو. همه هرکار از دستمان برمی‌آمد انجام می‌دادیم. روزهایی بود که من لحظاتی به تیمار زخمی‌ها مشغول بودم، نیم‌ساعت بعد اسلحه به دست در جواب گلوله‌های بعثی‌ها، شلیک می‌کردم و ساعاتی بعد دست پیرمرد و پیرزنی تنها را گرفته بودم تا آنها را سوار ماشینی کنم که سرنشین‌هایش داشتند از شهر فرار می‌کردند.[6]