روش کاتو

روش کاتو همچنین روش کاتو-کاتز هم نامیده می‌شود یک روش آزمایشگاهی برای آماده‌سازی نمونه‌های مدفوع انسان قبل از جستجو ی تخم‌های انگلی است.

علایم

روش کاتو امروزه بیشتر برای شناسایی تخم شیستوزوماها کاربرد دارد.[1] این روش در گذشته برای شناسایی تخم سایر کرم‌ها نیز استفاده شده‌است. از این روش نمی‌توان برای شناسایی تخم کرم‌های قلابدار استفاده کرد. زیرا آن‌ها طی ۳۰ تا ۶۰ دقیقه پس از آماده‌سازی با این روش متلاشی شده و از بین می‌روند.. یک مطالعه از ۲۹۹ مورد آلوده به شیستوزوما مانسونی نشان داد که این روش دارای ضمانت ضعیف است و بنابراین برای تنظیمات اولیه مراقبت‌های بهداشتی توصیه نمی‌شود:[2] ممکن است مشکل این باشد که تخم‌های شیستوزوما مانسونی تمایل دارند با هم در یک جا جمع شوند. بدان معنی که حتی اسلایدهای آماده شده از همان نمونه نیز ممکن است شامل تخم انگل‌های متفاوتی باشند.[3] استدلال اصلی دیگر علیه تکنیک کاتو، کثیف و ناپاکیزه بودن آن است که کارشناسان را در معرض خطر بالای ابتلا به عفونت‌ها قرار می‌دهد.

روش

روش‌های موجود در جزئیات با هم اختلاف دارند. اما به‌طور کلی این روش شامل رنگ آمیزی نمونه مدفوع غربال شده و مشاهده آن در زیر میکروسکوپ است. تعداد تخم‌های رنگ آمیزی شده در زیر میکروسکوپ شمارش می‌شوند و سپس از عدد به دست آمده برای محاسبه تعداد تخم در هر گرم از مدفوع استفاده می‌شود.[1]

تاریخچه

این روش در سال ۱۹۵۴ توسط یک پزشک ژاپنی به نام کان کاتو (Kan Kato)(۱۹۱۳–۲۰۱۱)و مشاورش (Momoshige Miura (۱۸۹۱–۱۹۸۹, یک محقق پزشکی مشهور ژاپنی و روانپزشک توسعه یافت.[4][5][6] این تکنیک در سال ۱۹۷۲ برای استفاده در مطالعات میدانی توسط یک تیم محقق برزیلی به رهبری یک انگل‌شناس برزیلی به نام کاتز-(Naftale Katz (b.1940- اصلاح شد.[7][8] و این اصلاحیه توسط سازمان بهداشت جهانی(WHO)به عنوان یک استاندارد طلایی جهت تشخیص عفونت‌های کرمی چندگانه تصویب شد.[8]

منابع

  1. Cheesbrough M (1998). "Parasitological Tests". District Laboratory Practice in Tropical Countries, Part 1. Cambridge: Cambridge University Press. pp. 220&ndash, 221. ISBN 0-521-66547-7.
  2. Kongs A, Marks G, Verlé P, Van der Stuyft P (2001). "The unreliability of the Kato=Katz method for evaluating S. mansoni infection". Trop Med Intl Health. 6 (3): 163&ndash, 69. doi:10.1046/j.1365-3156.2001.00687.x. PMID 11299032.
  3. Engels D, Sinzinkayo E, De Vlas SJ, Gryseels B (1997). "Intraspecimen fecal egg count variation in Schistosoma mansoni infection". Am J Trop Med Hyg. 57 (5): 571&ndash, 7. PMID 9392598.
  4. Japanese Biographical Index. Walter de Gruyter. January 1, 2004. pp. 345, 523. ISBN 978-3-11-094798-4. Retrieved August 31, 2017.
  5. Neves Santos, Fred Luciano; Lima Cerqueira, Elúzio José; Matos Soares, Neci (2005). "Comparison of the thick smear and Kato-Katz techniques for diagnosis of intestinal helminth infections". Revista da Sociedade Brasileira de Medicina Tropical. 38 (2). doi:10.1590/S0037-86822005000200016. ISSN 1678-9849. Retrieved August 31, 2017.
  6. J. Richardson, Dennis; Gross, Jeanette; Smith, Michael C. (July 2008). "Comparison of Kato–Katz Direct Smear and Sodium Nitrate Flotation for Detection of Geohelminth Infections". Comparative Parasitology. The Helminthological Society of Washington. 75 (2): 339–341. doi:10.1654/4340.1. Retrieved August 31, 2017.
  7. Katz, N.; Chaves, A.; Pellegrino, J. (November 1972). "A simple device for quantitative stool thick-smear technique in Schistosomiasis mansoni". Revista Do Instituto De Medicina Tropical De Sao Paulo. 14 (6): 397–400. ISSN 0036-4665. PMID 4675644.
  8. Santos, Fred Luciano Neves; Cerqueira, Elúzio José Lima; Soares, Neci Matos (March 2005). "Comparison of the thick smear and Kato-Katz techniques for diagnosis of intestinal helminth infections". Revista Da Sociedade Brasileira De Medicina Tropical. 38 (2): 196–198. doi:10.1590/S0037-86822005000200016. ISSN 0037-8682. PMID 15821801.

برای مطالعهٔ بیشتر

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.