روش تدریس

روش تدریس (به انگلیسی: Teaching Method) روش سازمان‌دهی شکل یادگیری با هدف برآورده شدن یک هدف آموزشی خاص، یا به جای گذاردن یک اثر یادگیری خاص است. آموزش برنامه‌ای، سخنرانی، و نمایش عملی مثال‌هایی از روش تدریس محسوب می‌شوند.[1]

روش تدریس از نظر مفهومی با «واسطه آموزشی» (وسیله‌ای برای در معرض قرار دادن یک منبع اطلاعات در مقابل دانش آموزان، مانند کتاب درسی، تلویزیون، رایانه یا معلم و دانش آموزان دیگر) تفاوت می‌دارد. در واقع ممکن است از چند روش تدریس مختلف در یک واسطه آموزشی استفاده شود (مانند استفاده از آموزش برنامه‌ای، سخنرانی، یا نمایش عملی در تلویزیون)، یا از یک روش تدریس خاص در چند واسطه آموزشی مختلف استفاده شود (مانند استفاده از آموزش برنامه‌ای در کتاب درسی یا تلویزیون).[1]

روش تدریس، مجموعهٔ فعالیت‌ها و مراحل تجربی است که برای نیل به هدفی معین انجام می‌شود و بهترین روش روشی است که با صرف کمترین مدت و با توجه به امکانات موجود، بیشترین بهره و نتیجه را عاید گرداند. تدریس را سازمان‌دهی یادگیری دانش‌آموزان تعریف کرده و روش تدریس مجموعهٔ فعالیت‌هایی است که با توجه به شرایط و امکانات موجود صورت می‌گیرد تا مساعدترین زمینه را برای پرورش و آموزش مؤثر و مطلوب فراهم سازد.[2]

تعریف یادگیری

یادگیری به هرنوع تغییر نسبتاً ثابت در رفتار فرد گفته می‌شود که بر اثر تجربه به وجود آمده باشد.[3] این نکته باید مدنظر باشد که تدریس به معنی یادگیری نیست و هر تدریسی لزوماً به یادگیری منجر نمی‌شود.

انواع روش‌های تدریس
  1. روش‌های زبانی: در این گروه از روش‌ها، تنها معلم یا مدرس فعالیت می‌کند. وی از وسایل و امکانات مختلف موجود استفاده کرده و مطلب مورد نظر را آموزش می‌دهد.[4]
  2. روش‌های فعال: در این گروه از روش‌ها دانش‌آموزان در یادگیری نقش فعالی داشته و به همراه معلم و مدرس، به فعالیت پرداخته و به صورت ملموس با موضوع مورد تدریس ارتباط دارند.[5]

در تقسیم بندی دیگری روش های تدریس را به دودسته روش های تاریخی و نوین تفکیک می کنند.روش های تاریخی روش هایی هستند که در گذشته دور به کار می رفتند و رش هایی که متکی بر یافته های روانشناسی و علوم تربیتی جدید می باشند روش های نوین هستند.[6]

انواع روش های تاریخی[6]
  1. روش سقراطی
  2. نظام مکتبی در ایران

انواع روش های نوین[6]
  1. روش توضیحی
  2. روش سخنرانی
  3. روش اکتشافی
  4. روش حل مسئله
  5. روش مباحثه
  6. پرسش و پاسخ
  7. واحد کار
  8. گروه های کوچک
  9. یادگیری فردی
  10. روش ازمایشی
  11. روش نمایشی
  12. گردش علمی یا فعالیت تجربی خارج از کلاس
  13. بازی های تربیتی
  14. فن تمرین
  15. روش برنامه ای


پانویس
  1. T. M. Chang, Distance learning: on the design of an open university, p. 19, Springer
  2. روش تدریس فارسی، کتاب درسی
  3. شعاری‌نژاد، علی‌اکبر
  4. مشخصهٔ مهم این روش‌ها عدم فعالیت شاگردان در یادگیری موضوع درسی است که به همین علت، یادگیری آن‌ها سطحی و اندک بوده و زود هم فراموش می‌شود.
  5. شاگردانی که با این روش‌ها آموزش می‌بینند، فعال بوده و خود همه چیز را تجربه می‌کنندو درنتیجه یادگیری عمیق‌تر، بیشتر و پایدارتری دارند.
  6. امان اله صفوی. کلیات روش ها و فنون تدریس. نشر معاصر. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۹۰۰۵۱-۶-۴. از پارامتر ناشناخته |شماره صفحه= صرف‌نظر شد (کمک)

منابع
  1. روش تدریس فارسی ابتدایی، کتاب درسی مراکز تربیت معلم، کد۶۰۰۴، انتشارات آموزش و پرورش
  2. شعاری‌نژاد، علی‌اکبر. روانشناسی عمومی.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.