راه‌آهن سراسری سیبری

راه‌آهن سراسری سیبری (به روسی: Транссибирская магистраль (ترانس‌سیبیرسکایا ماگیسترال) یا به شکل کوتاه‌شده: Транссиб (ترانس‌سیب)) طولانی‌ترین شبکه راه‌آهن جهان و مهم‌ترین خط راه‌آهن روسیه است. راه‌آهن سراسری سیبری شبکه‌ای از راه‌آهن‌ها است که مسکو و بخش اروپایی روسیه را به استان‌های خاور دور روسیه و به مغولستان، چین و دریای ژاپن پیوند می‌دهد. این خط راه‌آهن ۹۲۸۸ کیلومتر درازا دارد و از شهر مسکو آغاز شده در شهر ولادی‌وستوک پایان می‌یابد. معروف‌ترین قطار فعال در این خط قطار روسیا است.

راه آهن سراسری سیبری
ایستگاه راه آهن نووسیبیرسک
ایستگاه راه آهن نووسیبیرسک
قرمز: راه آهن سراسری سیبری (ترانس‌سیب)
سبز: راه آهن بایکال آمور (بام).
قرمز: راه آهن سراسری سیبری (ترانس‌سیب)
سبز: راه آهن بایکال آمور (بام).
مسافت:۹۲۵۹ کیلومتر
نوع ریل:عریض (۱۵۲۰ میلی‌متر)
راهنما
کیلومتر ایستگاه
۲۸۴ یاروسلاول
۲۷۰۶ رود ایرتیش
۳۳۳۲ رود اول
۴۰۹۸ کراسنویارسک
۴۵۱۶ تایشت
۵۶۴۲ اولان‌اوده
۸۵۱۵ آمور(مرز استان یهودی - سرزمین خاباروفسک)
۹۲۸۹ ولادی‌وستوک

راه‌آهن سراسری سیبری به ویژه برای ترابری کالاها اهمیت زیادی دارد. بخش بزرگی از ترابری کالا در روسیه توسط این خط انجام می‌شود و ۳۰ درصد از صادرات روسیه از طریق این مسیر حمل می‌شود. این راه‌آهن شاهرگ ترابری و اقتصادی سیبری به‌شمار می‌آید و بسیاری از مناطق پس از احداث این خط به رونق اقتصادی دست یافتند. گردشگران زیادی نیز هر ساله با قطارهای این مسیر مسافرت می‌کنند. راه‌آهن سراسری سیبری امروزه سالانه ۲۰۰ هزار مسافر را به اروپا می‌رساند.

پیشینه

نخستین راه‌آهن روسیه، خط آهن خصوصی نیکلای یکم بود. در سال ۱۸۵۱ و با راه‌اندازی راه‌آهن میان سن‌پترزبورگ و مسکو، نیکولای موراویوف، فرماندار کل سیبری، پیشنهاد ادامه این خط در سرزمین سیبری را به سران مسکو داد. بر پایه این پیشنهاد قرار بود بخشی از این خط از خاک چین بگذرد ولی به خاطر تنش در پیوندهای سیاسی میان روسیه و چین در این دوره، این طرح اجرا نشد. تا ۳۰ سال پس از آن نیز رهبران روسیه طرح‌های گوناگون دیگر برای ساخت این خط را رد کردند. نخستین راه‌آهن در کوه‌های اورال در سال ۱۸۷۰ ساخته شد و پس از آن در سال ۱۸۷۲ یعنی زمانی که شهر ولادی‌وستوک در دوردست‌های سیبری تبدیل به یک بندر مهم گشت، نیاز به اتصال این شهر به بقیه روسیه نیز بیش از پیش احساس شد.

تزار الکساندر سوم در تاریخ ۱۷ مارس ۱۸۹۱ به پسر خود نیکولای دوم، که در این زمان در سفر شرق بود، فرمان آغاز ساخت راه‌آهن سراسری سیبری را داد و کار ساخت این راه در سال ۱۸۹۱ در نزدیکی‌های ولادی‌وستوک آغاز شد.

ساخت این خط تا سال ۱۹۰۱ تا مرحله‌ای رسید که قطارها توانستند از راه چین به ولادی‌وستوک برسند. تا سال ۱۹۰۵ قطارها ناچار بودند از دریاچه بایکال با کشتی بگذرند تا این‌که در سال ۱۹۱۳ خط ساحلی این دریاچه نیز آماده شد. با ساخت پلی بر روی آمور در خاباروفسک در تاریخ اکتبر ۱۹۱۶، راه‌آهن سراسری سیبری نیز تکمیل شد. از ۲۵ دسامبر ۲۰۰۱ تمامی مسیر این راه‌آهن برقی شده‌است.

قطارها

معروف‌ترین قطار این خط آهن روسیا (به معنی روسیه) نام دارد که یک روز در میان، بین مسکو و ولادی‌وستوک رفت و برگشت دارد. پیمودن هر مسیر یک‌سره با این قطار هفت روز به طول می‌انجامد. به جز روسیا، قطارهای شبانه گوناگونی در مسیرهای بین راهی فعالیت دارند. قطارهای شب‌رو به سمت پکن که از راه‌آهن سراسری مغولستان و راه‌آهن سراسری منچوری می‌گذرند نیز از بخشی از مسیر ترانس‌سیب استفاده می‌کنند.

راه‌آهن روسیه قصد دارد حجم باربری ریلی از این مسیر را دوبرابر کند و در حال تشکیل ناوگان ریلی بزرگی از واگن‌های ویژه است و بر پایه برنامه‌ریزی‌ها قرار است گنجایش بندرها و پایانه‌ها در این مسیر تا پایان سال ۲۰۱۰، ۳ تا ۴ برابر شود.

نگارخانه

منابع

    This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.