راست‌کرداری
راست‌کرداری یا تمامیت مفهوم سازگاری کنش‌ها، ارزش‌ها، روش‌ها، وسیله‌ها، اصول، توقعات و نتایج است. در علم اخلاق، راست‌کرداری را صداقت و حقیقی بودن و درستی کنش‌های یک نفر می‌دانند. تمامیت را می‌توان متضاد ریاکاری دانست زیرا راست کرداری ناظر به سازگاری درونی به عنوان یک فضیلت است، و خواستار این است که همهٔ کسانی که ارزش‌هایی ظاهراً متعارض دارند باید در خصوص این ناسازگاری توضیح دهند یا باورشان را عوض کنند.
راست‌کرداری در ادیان مختلف
اسلام
در اسلام، بعد از مقام نبوت، مقامی بالاتر از مقام راست‌کرداری (صدق و راستی) نیست، نه تنها راستی در گفتار، که راستی در عمل و کردار که شامل امانت و اخلاص نیز می‌گردد؛ زیرا «امانت» همان صداقت در عمل است، همان‌طور که «راستگوئی» امانت در گفتار است.[1]
راست‌کرداری (صدق) با دیگر صفات اخلاقی پیوند مستقیم دارد و از مهم ترینِ این اوصاف می‌توان به مواردی نظیر: ورع، وفای به عهد، حق طلبی، عدالت، تقوا، کرامت انسانی اشاره کرد.[2]
منابع
- ناصر مکارم شیرازی، تفسیر نمونه (جلد سوم)، دار الکتب الاسلامیه، ص. ۵۹۰
- معارف، مجید. «درآمدی بر مفهوم صدق، مراتب و آثار آن از منظر نهج البلاغه». فصلنامه بصیرت و تربیت اسلامی. ۱۱ (زمستان ۱۳۹۳) (۳۱): ۲.
ویکی انگلیسی