ذونواس

برخى اين باور را دارند که او جانشین ربیعه پسر مذار بود ولی برخى دیگر او را یک فرمانرواى غیرمشروع مى دانند. برخى باور دارند که او از نژاد یهودی نبود و به یهودیت گرویده بود. بر پايه نوشته‌ها ذونواس مسیحیان را در حکومت خود آزار می‌داد زیرا مسیحیان هم كيشان او را در فرمانرواييشان آزار می‌دادند. نامه یک کشیش بیزانسی در سال ۵۲۴ میلادی درباره آزار مسیحیان در نجران («اخدد» در عربستان امروزی) به وسیله او صحبت کرده‌است. آیات ابتدایی سوره بروج در قرآن نیز به این کشتار مسیحیان توسط ذونواس اشاره دارد:

مرگ بر آدم‌سوزان خندق. همان آتش مایه دار [و انبوه]. آنگاه که آنان بالای آن [خندق به تماشا] نشسته بودند. و خود بر آنچه بر [سر] مؤمنان می‌آوردند گواه بودند. و بر آنان عیبی نگرفته بودند جز اینکه به خدای ارجمند ستوده ایمان آورده بودند. همان [خدایی] که فرمانروایی آسمانها و زمین از آن اوست و خدا[ست که] بر هر چیزی گواه است. کسانی که مردان و زنان مؤمن را آزار کرده و بعد توبه نکرده‌اند ایشان راست عذاب جهنم و ایشان راست عذاب سوزان - قرآن سوره بروج آیه ۴-۸

بر اساس نوشته تاریخدانان بعد از به حکومت رسیدن ذونواس به مسیحیان اتیوپی و یمن در قلعه آن‌ها در ظفر حمله کرد و آن‌ها را تسخیر کرد و کلیساها را سوزاند. او سپس به نجران حمله نمود. او تمامی مردم شهر را که حاضر نشدند مسیحیت را ترک کنند کشت. رقم این کشتار حدود ۲۰۰۰۰ نفر تخمین زده می‌شود. او سپس نامه‌هایی به المنتظر سوم و قباد اول پادشاه پارسیان نوشت و به آن‌ها توصیه کرد با مسیحیان همینگونه رفتار کنند. المنتظر در این زمان با سفیری از بیزانس ملاقات می‌کرد و محتوای نامه را به او نشان داد. شرح کشتار ذونواس سفیر مسیحی را شوکه کرد. بازماندگان این کشتار به نزد امپراتور روم یوستینیانوس رفتند و از او درخواست انتقام برای مسیحیان کردند.

در سال ۵۲۵ م، پادشاه حبشه بر او حمله آورد و به قتلش رسانید و ابرهه را بر یمن حاکم گردانید.[1]

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Dhu Nuwas». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۱ تیر ۹۳٫.

• آذرنوش، آذرتاش، راه‌های نفوذ فارسی در فرهنگ و زبان عرب جاهلی، چاپ سوم. تهران: انتشارات توس، ۱۳۸۸. شابک ۳-۴۳۶-۳۱۵-۹۶۴-۹۷۸