دوستعلی معیری
دوستعلی معیری (دوستعلیخان معیرالممالک) (زادهٔ ۱۲۵۳ هـ. ش در باغ فردوس - درگذشت ۱۴ آبان ۱۳۴۵ هـ. ش در تهران) پسر دوستمحمدخان معیرالممالک و نوهٔ دختری ناصرالدین شاه قاجار، ملقب به «اعتصام‌السلطنه» و «معیرالممالک»، آخرین صاحب لقب از خاندان معیری بود. ناصرالدین‌شاه او را بیش از دیگر نوادگان خود دوست می‌داشت. دوستعلیخان در نوجوانی وارد دارالفنون شد و چند سال بعد برای تکمیل تحصیلات در نقاشی به پاریس رفت. اغلب املاک موروثی معیرالممالکان از جمله باغ فردوس و مهرآباد در دورهٔ حیات او از تملک خاندان معیری خارج شد. وی در اواخر عمر به پیشنهاد حبیب یغمایی خاطرات خود از دوران ناصرالدین شاه را به رشتهٔ تحریر درآورد که در چندین مقالهٔ پی در پی در مجلهٔ یغما و پس از آن به صورت کتاب‌هایی جداگانه منتشر شدند. همسر اول او دختر میرزا علی‌اصغرخان امین‌السلطان بود و پس از او با دخترعمویش که دختر حشمت‌الممالک بود، ازدواج کرد.
از اقدامات وی ساختن تکیه دولت در خیابان فردوسی کنونی شمال غربی میدان توپخانه بود که جهت برگزاری مراسم تعزیه و محرم ساخته شد و بعدها در زمان پهلوی تخریب گردید.
قبر او و همسرش در جنوب غربی امامزاده عبدالله شهرری است.
تالیفات
- رجال عصر ناصری
- یادداشت‌هایی از زندگانی خصوصی ناصرالدین‌شاه قاجار
- وقایع‌الزمان
منابع
- معیری، دوستعلی (۱۳۶۱)، رجال عصر ناصری، تهران: نشر تاریخ ایران
- معیرالممالک، دوستعلی خان، وقایع‌الزمان (خاطرات شکاریه)، نشر تاریخ ایران، تهران ۱۳۶۱