دلشاد خاتون

پدر دلشاد خاتون Demasq KAJA، و نوه امیر چوپان، که امیر منجر مغول دوره ایلخانی بود. مادر وی تورسین خاتون، دختر ایرینجین کورکان، و کنچاک خاتون، دختر احمد تکودرخان، و آرمینی خاتون بود. وی سه خواهر داشت، سلطان بخت خاتون، دندی شاه خاتون و علم شاه خاتون. عمه او بغداد خاتون بود که ابتدا همسر حسن بزرگ و پس از او ابوسعید بود.[1]

دلشاد خاتون پس از مرگ پدرش در سال۱۳۲۷میلادی تحت حمایت عمه خود بغداد که پس از ازدواج اول با حسن بزرگ،[2] همسر ابوسعید شده بود، قرار گرفت.[3] وقتی دلشاد به بلوغ رسید ابوسعید عاشق او شد. او عمه خود بغداد خاتون را طلاق داد و در سال ۱۳۳۳میلادی با او ازدواج کرد. در پایان زندگی، او از همسران خود خوشحال نبود، اما دلشاد خیلی دوست داشت؛ بنابراین، بغداد بسیار حسادت کرد.[4]

اندکی بعد علی پدیشا توسط حسن، رقیب مدعی تاج و تخت، که سپس با دلشاد ازدواج کرد، شکست خورد و کشته شد. وی حسن را به دنیا آورد، سه پسر: شیخ آویس، که در سال ۱۳۵۶میلادی جانشین پدر شد. قاسم، که در سال‌های ۶۸–۱۳۶۷ درگذشت و در نجف به خاک سپرده شد، و زاهد که در ۳ اوت ۱۳۵۱میلادی، اندکی قبل از مرگ مادرش متولد شد و در سالهای ۷۲–۷۱ میلادی، درگذشت.[3]

دلشاد خاتون در ۲۷ دسامبر ۱۳۵۱میلادی درگذشت، و در نجف به خاک سپرده شد. گمان می‌رفت که وی توسط حسن مسموم شده باشد، که به همدلی خود با ملک اشرف شک کرده‌است. حسن پس از مرگ او عوامل و همکارانش را دستگیر کرد.[3]