دستور زبان نقش‌گرای نظام‌بنیاد
دستور زبان نقش‌گرای نظام‌بنیاد (به اختصار:دستور نظام‌بنیاد) (به انگلیسی: Systemic functional grammar) مدلی از دستور زبان است که توسط مایکل هلیدی در دهه ۱۹۶۰ توسعه یافت. دستور زبان نظام‌بنیاد بخشی از زبان‌شناسی نقش‌گرا[1] است. اصطلاح نظام‌بنیاد برپایهٔ نگرشی است که زبان را شبکه‌ای از نظام‌ها، یا گزینه‌های جایگزینِ هم برای ساخت معنی می‌داند. اصطلاح نقش‌گرا نیز به نگرش این رویکرد زبان‌شناسی به معنا و مفهوم اشاره دارد که زبان را به صورت بالفعل و در بافت مورد بررسی قرار می‌دهد و واحد موردمطالعهٔ آن نیز بند است.
انگارهٔ دستور نظام‌بنیاد
در دستور نظام‌بنیاد نظام زبان از سه لایهٔ معنایی فرانقش اندیشگانی، فرانقش بینافردی و فرانقش متنی[2] شکل می‌گیرد.
جستارهای وابسته
- مایکل هلیدی
- زبان‌شناسی نقش‌گرا
- دستور نقش‌گرا
- زبان‌شناسی ساختگرا
- مکتب پراگ
منابع
- «مجله بخارا-تکوین زبان‌شناسی نظری در جهان و بازنمود آن در ایران / گفتگو با دکتر محمد دبیرمقدم». بایگانی‌شده از اصلی در ۳۱ مه ۲۰۰۹. دریافت‌شده در ۱۱ ژوئن ۲۰۰۹.
- «مقایسه متنی «پیرمرد و دریا» اثر ارنست همینگوی با ترجمه فارسی نجف دریابندری: رهیافتی در تحلیل کلام». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۵ آوریل ۲۰۰۹. دریافت‌شده در ۱۱ ژوئن ۲۰۰۹.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.