درویش پاشا
درویش پاشا (درویش پاشا بایزید آگیچ) متولد موستار در بوسنی و هرزگوین، اواسط قرن دهم هـ .ق در دوره سلطان سلیم دوم به دربار عثمانی راه یافت. شاگرد احمد سودی بوده است.<[1]> از دیوانیان بلندمرتبه عثمانی مقتول به ۱۰۱۲ و اشعار فارسی دارد. در شهر موستار به دنیا آمد و در نزدیک بوداپست کشته شد. دور مهر او این بیت حک شده بود: یارب کرم تو بحر مواج
درویش و غنی به توست محتاج . وی بدست سلطان احمد همان سلیم دوم کشته شد
در آخرین لحظات زندگی در محاصره، این بیت سعدی را خوانده است:
قضا دگر نشود گر هزار ناله و آه
ز روی شکر و شکایت برآید از دهنی<[2]>
پانویس
- >زبان و ادبیات فارسی در بوسنی و هرزگوین، احمد صفار مقدم، ص ۱۴۳<
- >زبان و ادب فارسی در قلمرو عثمانی، ص ۲۳۶<
منابع
- زبان و ادب فارسی در قلمرو عثمانی، محمد امین ریاحی، انتشارات پاژنگ.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.