درجه‌بندی چای

درجه‌بندی چای (انگلیسی: Tea leaf grading‎) در صنعت چای، به درجه‌بندی برگ چای و فرایند ارزیابی محصولات بر اساس کیفیت و شرایط برگ چای گفته می‌شود، بالاترین نمره و امتیاز به عنوان چای زرین نارنجی شناخته می‌شود، و کمترین عنوان به چای همراه با گرد و غبار و نازلترین درجه مربوط به خاکه می‌باشد.

برگ‌های چای با اندازه‌های مختلف، درست بعد از برداشت، برگ‌های کوچ تر با ارزش تر از برگ‌های بزرگ هستند

نمرات تعلق گرفته به انواع چای به کیفیت‌های مختلف درجه‌بندی گردیده که هر یک از این درجه‌بندی‌ها مربوط به برداشت برگ‌های جوان مجاور (دو، یک، یا هیچ‌کدام) از جوانههای اصلی برگ می‌باشد، نمرات چای زرین با کیفیت بالا متعلق به تنها جوانهٔ برگ چای است که به وسیلهٔ گوی مخصوص برداشت، نوک انگشتان، ناخن یا ابزار مکانیکی انجام گرفته باشد، زمانی که برگ‌های خرد چای را جداگانه و بدون برگ‌های بزرگ برداشت می‌کنند به آن اصطلاحاً چای شکسته می‌گویند که اختصاراً BOP نامیده می‌شود، برداشت‌های دیگر که اولویت پایین‌تری قرار دارند عبارت هستند از برگ همراه با گرد و خاک که بقایای کوچک در فرایندهای مرتب‌سازی و درجه‌بندی شمرده می‌شوند.

چای زرین نارنجی اصطلاحی است که اختصاراً به عنوان OP شناخته می‌شود که در درجهٔ اول توسط برگ به تمامیت و اندازهٔ آن تعین می‌گردد، نوع دیگر درجه‌بندی CTC است که به شیوهٔ مکانیکی و یکنواخت از چای همراه با گرد و غبار تهیه می‌شود.[1]