دانشجوی ستاره‌دار
دانشجوی ستاره‌دار در ایران به دانشجویانی که بخاطر فعالیت‌های سیاسی محکومیت داشته‌اند گفته می‌شود. این دانشجویان ممکن است از ادامه تحصیل محروم شده یا تحت شرایط خاصی ثبت‌نام شوند.
اصطلاح «ستاره‌دار»
اصطلاح فوق از تابستان ۱۳۸۵ در اولین سال ریاست‌جمهوری محمود احمدی‌نژاد مصطلح شد، هنگامی که تعدادی از دانشجویان داوطلب کنکور کارشناسی ارشد، با دیدن ستاره‌هایی در کنار نام خود در کارنامه کنکور متوجه وضعیت خاص خود برای محدودیت و محرومیت از تحصیل شدند.[1] اما وزیر علوم جمهوری اسلامی در دی‌ماه ۱۳۸۵ اعلام کرد: «حتی یک دانشجوی ستاره‌دار ثبت نام نشده در کشور نداریم و تمام دانشجویان به اصطلاح ستاره‌دار ثبت نام شده‌اند.»[2] در صورتی که صلاحیت عمومی متقاضی ورود به دانشگاه از سوی نهادهای مذکور تأیید نشود دبیرخانه هیئت گزینش که در طبقه دوم سازمان سنجش واقع شده‌است با توجه به نظر نهادهای مذکور و موارد دیگر حکم به محرومیت دانشجو از تحصیل یا پذیرش دانشجو با تعهد یا همراه شرایط دیگر از جمله تغییر محل تحصیل می‌دهد. این رای قابل اعتراض است و در مواردی ممکن است هیئت پس از پیگیری‌های متقاضی حکم خود را تغییر دهد. تعدادی از دانشجویان ستاره دار علیه این حکم به دیوان عدالت اداری شکایت می‌کنند و در مواردی دیوان حکم محرومیت از تحصیل صادر شده را خلاف قانون اعلام کرده ولی دانشگاه‌ها از پذیرش حکم دیوان سر باز زده‌اند. یک بررسی نشان می‌دهد که در هشت سال دولت احمدی‌نژاد ۷۶۸ دانشجو ستاره دار شده‌اند. حل مسئله دانشجویان ستاره دار یکی از شعارهای تبلیغاتی نامزدهای اصلاح طلب در انتخابات ریاست جمهوری سال ۹۲ بود.
جستارهای وابسته
منابع
- گزارش وال استریت ژورنال: رژیم ایران جنگی آرام علیه «دانشجویان ستاره دار» آغاز کرده‌است ۱۱ دی ۱۳۸۸ - فرناز فصیحی - وال استریت ژورنال - خبرنامه امیرکبیر
- «DW-WORLD.DE - اعتراض دانشجویان ستاره‌دار به وزیر علوم». web.archive.org. ۲۰۰۷-۰۱-۱۵. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۱۲-۰۷.