خیار شرط

هر گاه در معامله شرط شود که یکی از متعاملین یا هر دو یا شخص ثالثی حق فسخ معامله را در مدت معین داشته باشد، این معامله خیاری و حق فسخی که در آن پیشبینی شده است خیار شرط نامیده می‌شود.[1]

اگر ابتدای مدت خیار ذکر نشده باشد، ابتدای آن از تاریخ عقد محسوب است و الا تابع قرارداد متعاملین است.[2]

اگر برای خیار شرط مدت تعیین نشده باشد، هم شرط خیار و هم بیع باطل است.[3]

منابع
  1. دوره مقدماتی حقوق مدنی، جلد دوم، قواعد عمومی قراردادها، دکتر سید حسین صفایی، ص 273
  2. ماده 400 قانون مدنی
  3. ماده 401 قانون مدنی
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.