خنج (خور و بیابانک)

این روستا در دهستان نخلستان قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۳۰ نفر (۱۲خانوار) بوده‌است.

روستای خنج در دامنه کوه قرار دارد و دارای 2 چشمه پسلار و بالا می باشد و چشمه زاره که برای آب شرب استفاده می شده است چندین سال است که خشکیده است. بیش از 50 سال است که این روستا دارای آب لوله کشی و تمام خانه ها دارای حمام خصوصی می باشد.

اما دادکین دارای باغات سرسبز و نوچنگ های متعدد بوده است . درختان کهنسال سرو آن در پایین دادکین و در بالای آن چشمنوازی می کرد . درختان پایین در 25 سال قبل بر اثر شدت باد افتادند و از بین رفتند ولی 2 سرو کهن 700 ساله در بالای دادکین همچنان پابرجا می باشند و خطر خشکسالی و بی آبی و عدم توجه اهالی آنها را تهدید می کند. و در سال 1398 یکی از این 2 درخت سرو کهن 700 ساله به دلیل جاری نشدن طولانی مدت آب در جوی آبیاری دادکین ( به دلیل استفاده از لوله های پلی اتیلن برای جابجائی و انتقال آب ) خشک شد. آب دادکین از چشمه بندره در 2 کیلومتری عمق رودخانه دادکین در بالادست این روستا تامین می شود. آب چشمه در قدیم از طریق جو به استخر دادکین می رسید ولی نزدیک به 35 سال است که بوسیله لوله پلی اتیلن که در همان جو قرار داده اند این آب به استخر دادکین منتقل می شود.

رودخانه خنج که کوههای دادکین شروع می شود و از کنار خنج می گذرد یکی از رودخانه های فصلی است که معمولا هرساله 2 بار سیل بزرگی از آن عبور می کند و آبادی های زیردست را تهدید می کند. قرار بود سدی در بالا دست دادکین بسازندکه علی رغم ساخت جاده برای آن عملا ساخت سد شروع نشده است.

در غرب خنج و دادکین رودخانه ی عظیم دیگری است که به رودخانه کمو معروف است. رودخانه کمو دارای چشمه مستقل می باشد و از مراتع دادکین محسوب می شود و مالکیت آن بر اساس مالکیت چشمه دادکین قرار داشته است. ولی پس از انقلاب اهالی توافق کردند که برای انتقال آب ان اقدام کنند و مزرعه امام دشت را تاسیس کردند. بر اساس توافقات حاصله کسانی که برای انتقال اب سهمی نپرداخته اند از حق خود از چشمه کمو اعراض نموده اند و فی الحال چشمه کمو تامین کننده آب مزرعه امامدشت می باشد. کمو دارای یک دریاچه می باشد . این دریاچه معروف به دریای کمو است و بیش از 20 متر مساحت دارد و از عمق آن اطلاعی در دست نیست. این دریا همیشه پر آب است و سرریز آن به امام دشت می آید.

درختان کهن پایین دست این دریا بدلیل خشکسالی و انتقال آب به مزرعه امامدشت رو به خشکی و زوال می باشد.

دادکین دارای اب لوله کشی نبوده و نیست. مردم با مشک و قمقمه و دله آب را از جوی بالای استخر بر میداشتند و به خانه می آوردند. البته برای ظرف شستن و گله و گوسفندان و مرغ و خروس و الاغ و قاطر که در قدیم وجود داشت چندین حوض در مسیر آبی که برای آبیاری باغات از کوچه ها و باغ ها می گذشت ساخته بودند . یکی بنام حوض در مسجد - این حوض کوچک هنوز وجود دارد- و دیگری حوض سر سه کوچه و یکی هم در پایین تر ده بود. ولی برای استحمام مردم به نوچنگ بالای استخر معروف به حوضوی دادکین مراجعه میکردند. در قدیم مردم برای ابتنی به استخر می رفتند. معمولا حدود ظهر استخر اب قابل توجهی داشت. ابتدا زنها و دخترها به استخر می رفتند و تا حدود ساعت 1 ظهر مردان به استخر نمی رفتند. پسرها و مردها هم حدود ساعت 1 ظهر در پشت پیچ نزدیک استخر جمع می شدند و وقتی مطمئن می شدند که خانمها لباس پوشیده اند به استخر می رفتند. دبستان خنج در سال 1352 حدود 35 دانش آموز در 5 پایه داشت و همگی در یک کلاس و با یک معلم درس می خواندند. اقایان زیدابادی و لافتی و سید محمد ال داوود و احمد ثقفی از جمله آموزگاران قبل از انقلاب 1357 مدرسه خنج می باشند. بعد از انقلاب آقایان احمد ثقفی و حسن ایزدی و علی دایی و خانم اشرف ثقفی در این دبستان آموزگاری کرده اند.

• «نتایج سرشماری عمومی نفوس و مسکن ۱۳۸۵». درگاه ملی آمار ایران. بایگانی‌شده از اصلی در ۱ ژانویه ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۱ ژانویه ۲۰۱۳.