خلجان
خِلِجان یکی از روستاهای حومهٔ تبریز بود که از سال ۹۳ خورشیدی به‌صورتِ رسمی به تبریز الحاق شده و در حال حاضر قسمتی از شهرداری منطقه ۷ تبریز به شمار می‌رود. اين شهر در قسمت جنوب غرب تبريز قرار دارد . طبق آخرين سرشماري نفوس و مسكن در سال ۱۳۹۵ اين شهر داراي حدودا ۸۰۰۰ نفر جمعيت مي باشد .
نام
كلمه ي خلجان يك واژه عربي است كه به معناي خداي استخر است كه بي ربط با تعداد زياد قنات ها و چشمه هاي اين منطقه نيست .
تاريخچه
قدمت روستاي خلجان تا به حال به درستي تخمين زده نشده است اما با توجه به سنگ قبر هاي موجود در قبرستان باباحميد خلجان و همچنين سنگ گهواره ي موجود در آرامگاه هاي مذهبي قدمت اين ديار فعلا تا سده ي ۶ و ۷ هجري يعني دوره ي ايلخانان ثابت گرديده است .
جاذبه هاي گردشگري ، تاريخي و باستاني
يكي از ويژگي هايي كه رنگ بوي خاصي به منطقه ي خلجان مي دهد قنات هاي آن است . شهر خلجان با بيش از ۴۰ قنات عنوان مهد قنات آذربايجان را يدك مي كشد كه اگر وسعت منطقه را در نظر بگيريم در هيچ كجاي كشور اين تعداد قنات در يك منطقه وجود ندارد و اين قنات ها بزرگترين جاذبه ي گردشگري اين شهر به حساب مي آيند .
از ديگر مناطق گردشگري خلجان مي توان به غار نعيم ، قبرستان تاريخي باباحميد ، مرقد صحابه ي پيامبر ابودجانه ي انصاري و كوه شاه قلعه اشاره كرد .
محصولات كشاورزي
انگور، گوجه سبز، زردآلو، گردو و شاهتوت از جمله محصولات این شهر محسوب می‌شوند.
صنعت و پيشه
شغل عده ی زیادی از ساکنان این محله، باغداری، دامداری و قالیبافی است. بافت فرش‌های نفیس در این محله، رواج بسیاری دارد و چندین کارگاه فرش در این محله فعالیت دارند.[1]
منابع
- معصومه سپهری (۱۳۹۱)، نورالدین پسر ایران، سوره مهر، ص. ۱۷، شابک ۹۷۸۵۳۱۱۷۵۲۲۰۶
- اطلاعات بیشتر در صفحه ی رسمی خلجان در اینستاگرام به نشانی kheljan قابل دسترسی است .