خسرو معتضد

پدرش سرهنگ تقی معتضد، اصالتاً مازندرانی بوده و نام خانوادگی دیگر بستگان پدری وی همچنان شمس لاریجانی است. شمس الادباء مورد احترام بود و ناصرالدین‌شاه او را شمس‏ الادبا لقب داد.[4] او متأهل و دارای یک پسر به نام اشکان و دو دختر به نام‌های میترا و ماندانا می‌باشد، او بعد از دیپلم وارد دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران شد و توانست در ۱۳۴۴ از این دانشگاه فارغ‌التحصیل شود و بعدها در سال ۱۳۴۹، در همان رشته (تاریخ و جغرافیا) فوق‌لیسانس دریافت کرد. او در سال ۱۳۴۳ سردبیر مجله ترقی شد و نخستین کتاب وی نیز در همین سال انتشار یافت، از وی کتاب‌های بسیاری منتشر شده‌است.[5] وی در چندین نوبت افراد مخالف انقلاب ایران را به مناظره دعوت کرده‌است.

خسرو معتضد در گفتاری در باب مفهوم «شاه» و رابطه آن با توده ملت با عنوان «تأثیر گذاری شاهنشاهان هخامنشی در یکپارچگی و عظمت قوم ایران» در شمارهٔ ۳۴ روزنامه جشن شاهنشاهی ایران مورخ چهارشنبه ۱۰ شهریور سال ۱۳۵۰ محمدرضا شاه پهلوی را ستود.[6]

وی بعدها خود را علاقه‌مند به جمهوری اسلامی معرفی کرده و مدعی است که «مدیحه‌سرای نظام» نیست و از سوی دیگر هیچ وابستگی به دربار پهلوی و ساواک ندارد و حتی برخی از کتاب‌های او در آن زمان ممنوع‌الانتشار بوده‌است. او همچنین اعلام کرده‌است که در ایران سانسور آن گونه که پیش از انقلاب ۱۳۵۷ برقرار بوده وجود ندارد.[7] ولی رسول جعفریان با ذکر سندی (روزنامه جشن شاهنشاهی ایران، شماره ۳۴، چهارشنبه دهم شهریور ماه ۱۳۵۰) معتضد را مداح شاه و برخی اقدامات او می‌داند.[8] مناظره وی با صادق زیباکلام درباره رضاشاه و تاریخ دوره پهلوی در برنامه شبکه مستند به نام قبل از انقلاب، دچار تنش شد.

کتاب‌های وی به شرح زیر است:[1]