حسن هنرمندی

حسن هنرمندی در سال ۱۳۰۷ خورشیدی در طالقان متولد شد. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در ساری به پایان رساند. سپس رهسپار تهران شد و موفق به اخذ مدرک لیسانس زبان و ادبیات فرانسه از دانشکده ادبیات دانشگاه تهران گردید. مدتی در دبیرستان‌های تهران به تدریس مشغول بود و چند وقتی نیز برنامه‌های ادبی رادیو ایران را اداره می‌کرد. در سال ۱۳۴۳ شمسی به فرانسه رفت و به اخذ مدرک دکتری در رشته ادبیات فرانسه نایل آمد. سپس به ایران بازگشت و در دانشکده ادبیات دانشگاه تهران به سمت استادیاری رشته زبان فرانسه برگزیده شد. ضمناً برخی از آثار ادبی و شعری فرانسه را به زبان فارسی ترجمه کرده‌است. در شعر او گرایش‌های عاشقانه و اجتماعی به چشم می‌خورد.

پس از انقلاب به فرانسه مهاجرت کرد و عاقبت در روز ۲۶ شهریور ماه ۱۳۸۱ در شهر پاریس، با خوردن چند قرص خواب‌آور با کنیاک خودکشی کرد.

دربارهٔ ترجمه‌های هنرمندی در کتاب «تاریخ ترجمهٔ ادبی از فرانسه به فارسی» چنین اظهار نظر شده‌است: «هنرمندی در ۱۳۳۳، همزمان با سردبیری ماهنامهٔ سخن، نخستین ترجمهٔ خود را تحت عنوان همسران هنرمندان اثر آلفونس دوده منتشر کرد. او علاقهٔ وافری به آندره ژید داشت و همواره می‌کوشید با تدوین مقالات و برگردان آثار مهم‌اش نظیر سکه سازان، مائده‌های زمینی و مائده‌های تازه و آهنگ روستایی، وی را بیش از پیش به ایرانیان بشناساند. ترجمه‌های او در عرصهٔ نظم و نثر، با آن‌که گاهی شتابزده و تحت‌اللفظی جلوه می‌نماید، در ردیف ترجمه‌های قابل قبول قرار دارد.»[1]

قسمتی از شعر رقص:

ای ستاره سه شنبه‌های انزوای من با دو دست مهربان خود چه می‌کنی؟ ده سوار دستهای خویش را تا کدام شهر می‌بری؟ گاه تند و پایکوب پای بر سر چه می‌زنی؟ و آن کبوتران سرخوش سپید را در درون پیرهن با چه چیز دانه می‌دهی؟ زلف سرکش تو آبشار نور و زندگی است ساق دلکش تو آهوی دلیر من رقص ساده تو در فضای شب رها… ای ستاره شب دراز انزوای من

• فاضل چنگیزیان (۱۳۸۷)، زندگینامه شاعران ایران
• کامیار، تجلیلی از آثار حسن هنرمندی، ماهنامه جهان کتاب آذر ۱۳۸۱
• لیست آثار حسن هنرمندی در کتابخانه ملی ایران http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do