حجر ارمنی
حجر ارمنی که در زبان لاتینی "Lapis armenius" و به یونانی"lithos armeniakos" گفته می‌شود، احتمالاً ترکیبی از اکسی استات مس، آزوریت با فرمول شیمیایی 2CuCO³. Cu[OH]² و مالاگیت با فرمول شیمیایی CuCO³.Cu[OH]² باشد.
سنگی سست با رنگ لاجوردی غباری و گاهی سرخ رنگ که از ارمنستان می‌آورند.[1][2]
پانویس
- ابن سینا، قانون در طب، ۲: ۱۶۶.
- اعظم خان، محیط اعظم، ۱: ۶۰۹.
منابع
- کتاب‌ها
- بیرونی، ابوریحان (۱۳۷۰). الصیدنه فی الطب. ۱. ترجمهٔ عباس زریاب. تهران: مرکز نشر دانشگاهی تهران. ص. ۲۰۱.
- ابن سینا، حسین (۱۳۷۰). قانون در طب. ۲. ترجمهٔ عبدالرحمان شرفکندی. تهران: سروش. ص. ۱۶۶.
- مومن حسینی، محمد (۱۳۷۳). تحفه حکیم مومن. تهران: انتشارات مصطفوی. ص. ۸۴.
- جرجانی، اسماعیل (۱۳۵۶). ذخیره خوارزمشاهی. ۱. به کوشش دکتر سید جلال مصطفوی کاشانی. تهران: انتشارات انجمن آثار ملی.
- حکیم محمد اعظم خان، حکیم محمد (۱۳۹۴). محیط اعظم. ۲. به کوشش رشید تفقد. تهران: المعی. ص. ۱۶۸۰. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۷۶۵۸-۰۰-۰.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.