حالت ندایی

حالت ندایی (انگلیسی: Vocative case‎) یا حالت آیی، در زبان‌شناسی حالتی دستوری است که در آن اسم یا گروه اسمی منادا قرار می‌گیرد و در فارسی با «ای» یا «ایا» پیش از اسم یا «ا» در پایان آن یا صرفاً با تغییر آهنگ مشخص می‌شود.

نمونه: سعدیا مرد نکونام نمیرد هرگز

منابع

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Vocative case». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۶ فوریه ۲۰۱۹.

حالت‌های دستوری

پایه	نهادی مفعولی غیر فعلی مستقیم مطلق ناگذرا کُنایی
حرف اضافه‌ای	حرف اضافه‌ای • اضافی • برایی • ملکی • ازسویی • پیشتربودگی • هرکدامی • بودگی • به‌وسیلگی • ابزاری • ارزانی‌داشتی • بساوشی • ازراه‌سویی • گذرشی • نزدیکی • به‌همراهی • زمان‌نما
مکانی	مکانی همراهی درمیانی پایانه‌ای بربودگی زیرین‌بودگی زبربودگی درون‌بودگی کناربودگی ازبه‌بودگی سویی ازسویی به‌سویی به‌درون‌سویی ازدرون‌سویی به‌بیرون‌سویی درراستاسویی ازروسویی به‌زیرسویی برفرازسویی تراسویی
سنجشی	مانندی هم‌چون‌واری
ارزیابانه	دوری‌گزینی ازبرایی
متفرقه	ندایی • چگونی • واداری • شایدی • چندی • جدایشی • جداگر • دهشی • نبودگی • پشت‌بودگی • ازبربودگی ازپشت‌سویی • به‌برشدگی • به‌پشت‌شدگی • زیرین‌شدگی

برابرهای انگلیسی

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.