جعفر شهری
جَعفَرِ شَهری‌باف (۱۲۹۳[1] در عودلاجان تهران - ۶ آذر ۱۳۷۸ در تهران) نویسنده ایرانی و پژوهشگر تاریخ تهران بود.
| جعفر شهری (شهری‌باف) جعفر شهری | |
|---|---|
| زادهٔ | ۱۲۹۳ خورشیدی محلهٔ عودلاجان، تهران |
| درگذشت | ۶ آذر ۱۳۷۸ تهران |
| مدفن | قطعهٔ ۸۸ (قطعهٔ هنرمندان) بهشت زهرا |
| ملیت | ایرانی |
| پیشه | نویسنده، تهران‌پژوه |
| شهر زادگاه | تهران |
| دین | اسلام |
| مذهب | شیعهٔ دوازده‌امامی |
شهری در دو مجموعهٔ طهران قدیم (۵ جلد) و تاریخ اجتماعی تهران در قرن سیزدهم (۶ جلد)، حال و هوای تاریخی تهران را با جزئیاتش بیان می‌کند. دیگر اثر او، قند و نمک، مجموعه‌ای از اصطلاحات اصیل تهرانی با توضیحات و پیشینه است.
سه رمان از رمان‌های او، یعنی شکر تلخ، گزنه و قلم سرنوشت را باید سه‌گانه‌ای دانست که اولی مربوط به دوران کودکی نویسنده و رنج‌های مادر وی، دومی شرح دوران نوجوانی، و سومی مربوط به دوران میان‌سالی اوست. کتاب‌های حاجی در فرنگ (در دو جلد) و حاجی دوباره نیز سفرنامهٔ مؤلف است به مکه و سپس اروپا که در آن خرافات دینی را به چالش می‌کشد.
شهری در نوشته‌های خود از واژه‌های گوناگون و اصیل و اصطلاحات تهرانی بهره می‌گیرد. عباس میلانی، از ایران‌شناسان معاصر، در نوشتاری به انگلیسی با عنوان «تهران و تجدد، هفت‌خوان شخصی جعفر شهری» آثار و شخصیت جعفر شهری را بررسی کرده‌است.[2][3]
آثار
- طهران قدیم (۵ جلدی)
- تاریخ اجتماعی تهران در قرن سیزدهم (۶ جلدی)
- قند و نمک
- شکر تلخ
- حاجی در فرنگ
- حاجی دوباره
- انسیه‌خانم
- گزنه
- قلم سرنوشت
- کتاب علی
منابع
- در شب تاجگذاری احمدشاه
- عباس میلانی، نوشتار خود را در سومین کنفرانس دوسالانهٔ بررسی‌های ایرانی (واشینگتن، مهٔ ۲۰۰۰) عرضه کرده‌است.
- شهری، جعفر، قلم سرنوشت، تهران: انتشارات معین، ۱۳۷۸، شابک: ۶-۷۱-۵۶۴۳-۹۶۴. یادداشت ناشر.