جعفر شریعتمداری
جعفر شریعتمداری (۱۳۰۲ –) با نام مستعار درویش داستان‌نویس ایرانی است.
جعفر در ۱۳۰۲ در سبزوار یا مشهد متولد شد. در رشتهٔ زبان و ادبیات فارسی فارغ‌التحصیل شد و با زبان‌های عربی، آلمانی و ایتالیایی آشناست. در آغاز کار حرفه‌ای متأثر از علی دشتی و نویسندگان اروپایی، داستان‌هایی اروتیک با مضامین روان‌شناختی می‌نوشت، بعداً سراغ سورئالیسم و پوچی جهان و مضامین عرفانی رفت.[1][2] او مقیم کشور ایتالیا است.[3]
برخی از آثار او عبارتند از:
- هفت‌خوان
- سفارت عُظمی (۱۳۲۵)
- مکتب (۱۳۲۷)
- کتاب (۱۳۲۹)
- باغ (۱۳۳۱)
- لوحه (۱۳۳۳)
- جاودانگی (۱۳۳۷)
- مارگیر
- امام
- سایه
- کتاب نور
- در راه چیست آن
- کعبه
منابع
- «شریعتمداری، جعفر (سبزوار ۱۳۰۲ش)». ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی. دریافت‌شده در ۱۰ فروردین ۱۴۰۰.
- حسنا مرادی (۵ مهر ۱۳۹۹). «سال گریز». همشهری.
- «محمد جعفر شریعت تهرانی (محقق – شاعر – نویسنده)». Iran Cultura. دریافت‌شده در ۱۰ فروردین ۱۴۰۰.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.