جاگیر
جاگیر با جایگیر، در هندوستان در دوره فرمانروایان فارسی‌زبان چون گورکانیان، به زمین‌هایی گفته می‌شد که از سوی شاهان به فرمانروایان محلی یا سران لشکری و کشوری واگذار می‌شد تا به جای دستمزدهای ماهانه از درآمدهای این زمین‌ها بهره‌مند شوند.[1]
به زمین‌های جاگیر به‌طور جمع، «جاگیرات» می‌گفتند و و فردی که جاگیر به وی واگذار شده با عنوان «جاگیردار» نامیده می‌شد.[1]
جاگیر واژه‌ای فارسی است اما در ایران برای این مفهوم از واژه‌های چون تیول (از مغولی)، اقطاع (از عربی)، سیورغال (از مغولی) و دیگر واژه‌ها چون تیمار، زعامت، و خاص استفاده می‌کردند.[1]
منابع
- دانشنامه جهان اسلام: سرواژه جاگیر (جایگیر).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.