تلاوت قرآن

تلاوت از ریشه (ت ل و) است به معنی متابعت[1]حالا گاهی جسمانی و برخی مواقع هم با پیروی از پندها[2] و در واقع تلاوت، یک اصطلاح قرآنی است که به خواندن قرآن و اندیشیدن در معانی آن گویند.

راغب گفته، تلاوت ویژه پیروی از کتاب‌های آسمانی است؛ خواه با خواندن آن باشد که گویا قاری در پی کلمات و معانی می‌رود و خواه با پیروی از اوامر و نواهی آن از این رو باید را امام و پیشوای خود قرار داد و در پی آن حرکت کرد و این همان حقیقت تلاوت است.[3]

آداب خاص تلاوت قرآن کریم
  1. طهارت و وضو داشتن
  2. مسواک زدن
  3. تلاوت با صوت زیبا
  4. نه با صدای آهسته و نه با صدای بسیار بلند
  5. اَدَب و طمأنینه داشتن و رو به قبله بودن
  6. از روی «مصحف» تلاوت کردن[4]

از رسول اکرم صلی الله علیه وآله نقل شده است: لیس شیء أشدّ علی الشّیطان من القرائة فی المحصف نظراً

چیزی برای شیطان سخت‌تر و کوبنده تر از تلاوت قرآن نیست، آن هم از روی مصحف و با نگاه کردن در آن[5]

منابع
  1. ترتیب العین، ج۸، ص۱۳۴.
  2. مفردات، ص۱۶۷.
  3. التحقیق، ج۱، ص۳۹۳–۳۹۴، «تلو».
  4. https://web.archive.org/web/20170708004025/http://www.soalcity.ir/node/922. بایگانی‌شده از اصلی در ۸ ژوئیه ۲۰۱۷. دریافت‌شده در ۲۸ ژوئن ۲۰۱۷. پارامتر |عنوان= یا |title= ناموجود یا خالی (کمک)
  5. بحارالانوار، ج ۹۲، ص ۲۰۲.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.