تأخیر انتشار

در شبکه‌های کامپیوتری، تأخیر پخش مقدار زمانی است که طول می‌کشد بالاترین سیگنال از فرستنده به گیرنده جابه‌جا شود. این را می‌توان به عنوان نسبت بین طول پیوند و سرعت انتشار در میان خاص محاسبه می‌شود. تأخیر پخش برابر است با d / s که در ان d فاصله است و s سرعت پخش موج. در ارتباطات بی‌سیم s=c یعنی سرعت نور است. در سیم مسی، سرعت‌ها به‌طور کلی از محدوده 59c to 77c است این تأخیر مانع اصلی در توسعه رایانه‌های با سرعت بالا است و گلوگاه اتصال در سیستم‌های IC نامیده می‌شود.

در الکترونیک، دیجیتال و مدارهای الکترونیک دیجیتال، تأخیر پخش یا تأخیر گیت برابر است با مدت زمانی‌که ورودی یک گیت منطقی می‌شود تا زمانی‌که خروجی گیت منطقی معتبر و پایدار باشد. اغلب این اشاره به زمان مورد نیاز خروجی، برای رسیدن از ۱۰ درصد به ۹۰ درصد از سطح خروجی نهایی، آن زمانی که ورودی دچار تغییرات می‌شود. کاهش تأخیر گیت در مدارات دیجیتال اجازه می‌دهد پردازش داده‌ها در سرعت سریع تر انجام پذیرد و بهبود عملکرد کلی را شامل می‌شود. تفاوت در تأخیر پخش المنت‌های منطقی، عمده‌ترین عامل در بروز اشکالات در مدار ناهمزمان به عنوان یک نتیجه از شرایط مسابقه است. پایه تلاش منطقی با بهره‌گیری از تأخیر پخش به مقایسه طرح پیاده شده بیانیه‌های منطقی مشابه می‌پردازد. تأخیر پخش با درجه حرارت، ولتاژ حاشیه‌ای و همچنین افزایش ظرفیت بار خروجی، افزایش می‌یابد که حالت دوم بزرگترین کمک به افزایش تأخیر است. اگر خروجی یک گیت منطقی به ردیابی طولانی متصل یا با استفاده به عنوان درایو بسیاری از دروازه‌های دیگر باعث افزایش قابل ملاحظه‌ای تأخیر پخش می‌شود. سیم‌ها دارای تأخیر تقریبی 1 NS برای هر ۶ اینچ (۱۵ سانتی‌متر) طول هستند. گیت‌های منطقی دارای رنج تأخیر انتشار از بیش از 10 NS به محدوده پیکو ثانیه را بسته به نوع تکنولوژی استفاده می‌شود دارا هستند.

در فیزیک، به ویژه در زمینه الکترومغناطیس، تأخیر پخش برابر است با مدت زمانی‌که استفاده می‌شود برای یک سیگنال که به مقصد خود برسد. به عنوان مثال، در مورد یک سیگنال الکتریکی، مدت زمانی که سیگنال از طریق یک سیم در حرکت است.

• دروازه‌های منطقی
• الکترونیک دیجیتال

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Propagation delay». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی.