بی‌تا ملکوتی

او از سال ۱۳۷۶ تا ۱۳۸۴ در مطبوعات ایران به عنوان منتقد تئاتر فعالیت کرده و از سال ۱۳۷۶ نوشتن شعر و داستان کوتاه را به صورت جدی آغاز کرد. داستان‌ها و شعرهای او در مطبوعات و رسانه‌های ایران و خارج از ایران به چاپ رسیده‌اند.[6][7] برخی از اشعار و داستان‌های او به زبان‌های انگلیسی، فرانسه، سوئدی، چکی، ایتالیایی، کردی، ترکی استانبولی، نپالی و اسپانیایی ترجمه شده‌اند.[1][8][9][10][11][12]

ملکوتی در سال ۱۳۸۴ به آمریکا مهاجرت کرد و تا کنون در فستیوال ادبی گلاویژ در سلیمانیه (کردستان عراق)،[13] فستیوال شعر مرسی پوئسی گوتنبرگ سوئد،[14] فستیوال هنرمندان خاورمیانه در دو شهر پراگ و پلزن در جمهوری چک[15] و فستیوال شعر جهان در شهر میلان ایتالیا،[16] به شعرخوانی و در لندن دانشگاه سواز به کتابخوانی[17] پرداخته‌است. بیشتر شعرهای او در وبگاه‌های ادبی منتشر شده[18][19][20][21] و خودش نیز به شعرخوانی سروده‌ها و داستان‌هایش پرداخته‌است.[22][23][24][25]

او با نشریات متعددی مانند زنان، همشهری، ایران، جامعه، آریا، نشاط، همبستگی، ملت، گزارش فیلم، سینمای نو، هفت و فصلنامه تئاتر همکاری کرده‌است.[26][27][28]