بیماری هوابرد

بیماری هوابُرد (به انگلیسی: Airborne disease) به بیماری گفته می‌شود که در اثر عوامل بیماری‌زایی که می‌توانند توسط ذرات ریز، از طریق هوا و مکان منتقل شوند، ایجاد شود.[2] این نوع بیماری‌ها هم در پزشکی انسانی و هم در دامپزشکی از اهمیت قابل توجهی برخوردار است. این عوامل بیماری‌زا (پاتوژن) می‌تواند ویروس‌ها، باکتری‌ها یا قارچ‌ها باشند که از طریق تنفس، صحبت، سرفه، عطسه، بر پا شدن گرد و غبار، افشاندن (اسپری)، کشیدن سیفون توالت یا هرگونه فعالیتی که باعث ایجاد ذرات هواپخش (aerosol) یا ریزقطرات (Droplet) می‌شود، منتقل شوند. بیماریهای هوابُردِ انسانی، موارد ناشی از آلودگی هوا؛ مانند ترکیبات ارگانیک فرار (VOC)، گازها و هرگونه ذرات موجود در هوا را شامل نمی‌شوند.

یک پوستر که در مورد اقدامات احتیاطی در مورد انتقال هوابرد در تنظیمات مراقبت‌های بهداشتی توضیح می‌دهد.[1]

انتقال بیماری هوابُرد با انتقال بیماری از طریق ریزقطرات تنفسی که آنقدر بزرگ (معمولا بزرگتر از ۵ میکرون)هستند که به سرعت بر روی زمین بیفتند، متفاوت است.

انواع روش‌های انتقال عفونت‌ها

به‌طور کلی عفونت‌ها به ۴ طریق منتقل می‌شوند:

  1. انتقال تماسی (Contact): شامل مستقیم و غیرمستقیم
  2. انتقال مدفوعی-دهانی (Fecal-Oral)

۳- انتقال تراوشی یا قطره‌ای (Droplet): عامل بیماری‌زا درون ذرات معمولاً بزرگتر از ۵ میکرومتر و حاوی آب منتقل می‌شود. این ذرات تمایل دارند پس از طی مسافتی روی سطوح یا زمین قرار بگیرند.

۴- انتقال هوابُرد (Airborne): عامل بیماری‌زا درون ذرات کوچکتر از ۵ میکرومتر (از جمله آئروسل‌های کوچک) و خشک منتقل می‌شود. این ذرات تا دقایقی در هوا معلق باقی می‌مانند، مانند عامل بیماری سل.

پیشگیری

برخی از راه‌های جلوگیری از بیماری‌های هوابرد شامل ایمن‌سازی اختصاصی بیماری، پوشیدن ماسک و محدود کردن زمان حضور بر سر هر بیماری است که ممکن است منبع عفونت باشد.[3] قرار گرفتن در معرض انسان یا حیوان دارای بیماری هوابرد تضمین‌کنندهٔ ابتلا به این بیماری‌ها نیست، زیرا ابتلا وابسته به صلاحیت سیستم ایمنی میزبان و همچنین مقدار ذرات عفونی موجود در هوا است.[3]

آنتی‌بیوتیک‌ها نیز ممکن است در مقابله با عفونت‌های اولیه باکتریایی هوابرد استفاده شوند.[4]

مرکز کنترل و پیشگیری بیماری ایالات متحده آمریکا به عموم مردم واکسیناسیون و پیروی دقیق از پروتکل‌های بهداشتی برای پیشگیری از ابتلا به بیماری‌های هوابرد را توصیه می‌کند.[5] بسیاری از متخصصان بهداشت عمومی برای کاهش انتقال عفونت‌های هوابرد فاصله‌گذاری فیزیکی را که به عنوان فاصله‌گذاری اجتماعی نیز شناخته می‌شود، توصیه می‌کنند.[6]

منابع
  1. "Transmission-Based Precautions". U.S. Centers for Disease Control and Prevention. 2016-01-07. Retrieved 2020-03-31.
  2. "2007 Guideline for Isolation Precautions: Preventing Transmission of Infectious Agents in Healthcare Settings" (PDF). CDC. p. 19. Retrieved 2019-02-07. Airborne transmission occurs by dissemination of either airborne droplet nuclei or small particles in the respirable size range containing infectious agents that remain infective over time and distance
  3. American Academy of Orthopaedic Surgeons (AAOS) (2011). Bloodborne and Airborne Pathogens. Jones & Barlett Publishers. p. 2. ISBN 978-1-4496-6827-3. Retrieved 21 May 2013.
  4. Laura Ester Ziady; Nico Small (2006). Prevent and Control Infection: Application Made Easy. Juta and Company Ltd. pp. 119–120. ISBN 978-0-7021-6790-4. Retrieved 21 May 2013.
  5. "Redirect - Vaccines: VPD-VAC/VPD menu page". 2019-02-07.
  6. Glass RJ, Glass LM, Beyeler WE, Min HJ (November 2006). "Targeted social distancing design for pandemic influenza". Emerging Infect. Dis. 12 (11): 1671–81. doi:10.3201/eid1211.060255. PMC 3372334. PMID 17283616.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.