بیابان‌های ایران
در نقشه‌هایی که تا به حال تنظیم شده است اغلب شمال صحرای مرکزی ایران را تحت عنوان «دشت کویر» و جنوب این صحرا را به‌عنوان «دشت لوت» مشخص نموده‌اند.[1]
وسعت بیابان‌های ایران ۸۶ میلیون و ۵۰۰ هزار هکتار که در ۱۵استان ایران پراکنده هستند.
کانون‌های بحرانی و فرسایش بادی بیابان‌های ایران نزدیک به ۱۸۹ کانون است.
فعالیت‌های بیابان‌زدایی در ایران از سال ۱۳۴۵ آغاز شده و تا سال ۱۳۸۸ خورشیدی ۲۶ میلیون و یک‌صد هزار هکتار از جنگلهای دست‌کاشت از گونه‌های مقاوم و متناسب با مناطق خشک در ایران ایجاد شده‌است.
منابع
 |
مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به بیابان‌های ایران در ویکی‌گفتاورد موجود است. |
ایرنا، کد خبر: ۵۱۱۶۹۱، زمان مخابره: ۱۳۸۸/۳/۶، بازدید: ژوئن ۲۰۰۹.
آمار جنگلهای دست کاشت که مساحت آنرا ۲۶ میلیون هکتار نوشته‌اید اشتباه است بلکه حدود دو میلیون و دویست هزار هکتار است. (دکتر محمد خسروشاهی)
.
- کردوانی، پرویز (تابستان ۱۳۴۹). «نمونه‌هایی از خاکهای لوت زنگی احمد» (PDF). پژوهش‌های جغرافیایی (۳ (پیاپی ۱۱۷۵)): ۳.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.