بطن انتهایی

بطن انتهایی یا بطن پنجم، وسیع‌ترین قسمت مجرای مرکزی طناب نخاعی است که در سطح مخروط انتهایی یا نزدیک به آن واقع شده‌است.[1] مجرای مرکزی طناب نخاعی مانند یک بطن انتهایی دوکی شکل اتساع می‌یابد که طول آن در سطح مخروط انتهایی تقریباً ۸ الی ۱۰ میلی‌متر است.[2] این بطن که بخش متسع انتهای مجرای مرکزی است، در تمام دوران حیات باقی می‌ماند.[3]

تاریخچه

اولین بار Stilling در سال ۱۸۵۹ بطن انتهایی را توصیف کرد.[4] در سال ۱۸۷۵، Krause، بطن انتهایی را به عنوان یک ساختار بطنی حقیقی شناخت که توسط سلول‌های اپندیمی مژه دار احاطه می‌شد.[4] او پس از مشاهده سلول‌های اپندیمی طبیعی، اصطلاح بطن پنجم را مرسوم کرد.[4] Krause، این بطن را به همه بزرگسالان مربوط ساخت، ولی اشاره کرد که بطن انتهایی در میانسالی کوچکترین و در ابتدای کودکی و پیری وسیع‌ترین حالت را دارد.[4]

Kernohan در سال ۱۹۲۴ جزئیات منشاء و سیر تکاملی ساختار بطن انتهایی را توصیف کرد که به‌طور طبیعی در همه افراد طی رشد جنینی وجود دارد.[4]

کشف و تشخیص

اگرچه بطن انتهایی در جنین و کودکان قابل مشاهده‌است، اما معمولاً در بزرگسالان حضور ندارد.[1] این بطن ممکن است از طریق ام آر آی یا سونوگرافی در کودکان کمتر از پنج سال قابل مشاهده باشد.[5] انجام ام آر آی معمولاً جهت رویتش مفید است.

شواهد حاصل از ام آر آی در سطح مخروط انتهایی در شرایط پاتولوژیک ممکن است درارتباط با موارد زیر باشد:

  • مهره‌شکاف (مانند مننگوسل و مننگومیلوسل)
  • تومورهای مخروط انتهایی
  • سندرم آرنولد کیاری
  • هیدرومیلی. در هیدرومیلی، اتساع مجرای مرکزی طناب نخاعی به واسطه افزایش مایع مغزی-نخاعی اتفاق می‌افتد.[6]
  • سیرنگومیلی
  • سیرنگوهیدرومیلی. این بیماری به مجموعه سیرنگومیلی و هیدرومیلی گفته می‌شود.[6]
  • سندرم طناب گیرافتاده (Tethered cord syndrome)
  • کیست‌های مخروط انتهایی

در مواردی خاص، بطن انتهایی ممکن است به علت اتساع ناشی از افزایش مایع مغزی-نخاعی، علایم بالینی ایجاد کند.

جستارهای وابسته

منابع
  1. radsource.us/ventriculus terminalis
  2. Williams & Warwick. Gray's Anatomy .THIRTY-SEVENTH EDITION.ISBN 0 443 04177 6
  3. میناگر، علیرضا و وثوق آزاد، ژاک. ترجمه: نوروآناتومی پایه و کاربردی پروفسور فیتزجرالد. انتشارات دانش پژو
  4. «neurosciencesjournal.org/terminal ventricle/case report». بایگانی‌شده از اصلی در ۳ نوامبر ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۲۳ ژانویه ۲۰۱۲.
  5. pubmed/cyst of the medullary conus
  6. emedicine.medscape/imaging in syringohydromyelia
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.