بتی جین ایدی

در سال ۱۹۴۲ از یک پدر دو رگه اسکاتلندی، ایرلندی و از یک مادر سرخپوست، در ایالت نبراسکا واقع در داکوتای جنوبی به دنیا آمد. از بین ده بچه، او هفتمین فرزند خانواده بود. در سن ۴ سالگی پدر و مادرش از هم جداشدند و بتی همراه با شش نفر از برادر و خواهرهایش به مدرسهٔ شبانه‌روزی کاتولیک‌ها فرستاده شد. در اولین زمستان مبتلا به سیاه سرفه و ذات الریه شدید شد. دکترها از او قطع امید کرده و انتظار نداشتند تا صبح زنده بماند. در همان لحظه او تجربه نزدیک به مرگ داشت؛ و طبق گفته خودش پیرمردی نورانی را می‌بیند که او را بغل کرده‌است. بعد از این جریان دوباره به زندگی بازمی‌گردد.

بدون عشق، ما از هیچ، نیز کمتر و ناچیزتریم … ما روی زمین حضور داریم تا به یکدیگر یاری رسانیم، توجه و مهربانی ابراز داریم، یکدیگر را بفهمیم و درک کنیم و سرانجام گذشت و اغماض داشته باشیم و دیگران را مورد بخشایش خویش قرار دهیم و به خدمت دیگران در آییم. ما به زمین آمده‌ایم تا برای هر موجودی که در عالم فانی به دنیا آمده‌است، احساس عشق و محبت داشته باشیم. ممکن است شکل و ظاهر دنیوی آن‌ها به گونه ای باشد که از پوستی سیاه، زرد یا گندمگون برخوردار باشند. ممکن است موجوداتی خوبرو، زشت‌رو، باریک اندام یا درشت هیکل و بالاخره فقیر یا غنی، باهوش یا نابخرد باشند. اما مهم‌ترین درس این است که آنان را صرفاً از شکل ظاهری شان قضاوت نکنیم. بتی جین ایدی

تمام انسان‌های روی زمین، دوست داشتنی نیستند. اما هنگامی که با شخصی رویارو می‌شویم که به سختی می‌توانیم به او علاقه‌مند شویم، اغلب به این دلیل است که چنین اشخاصی، ما را به یاد صفت مخصوص یا چیزی در وجودمان می‌اندازند که از حضور آن، به هیچ عنوان خرسند و راضی نمی‌باشیم. بتی جین ایدی

خلقت و آفرینش روحانی را می‌توان به یکی از تصویرهای عکاسی معمول در روی زمین مقایسه و تشبیه کرد. در واقع خلقت روحانی، مانند تصویر چاپ شده‌ای، براق و درخشان است، در حالی که کره زمین، نگاتیو تیره و دقیق همان تصویر اولیه و واحد می‌باشد. بتی جین ایدی

این خود ما هستیم که محیط اطرافمان را با افکاری که در ذهن داریم، می‌آفرینیم. بتی جین ایدی

چنانچه به راستی از قدرت ترسناک و عظیم واژه‌ها و گفته‌هایمان مطلع بودیم، یقیناً ترجیح می‌دادیم به جای سخن گفتن و ایجاد هرگونه افکار منفی، سکوت اختیار کنیم! بتی جین ایدی

هنگامی که انسانی مبتلا به افسردگی حاد می‌شود، درست در برهه ای از زمان است که بیش از پیش به خود، و افکار و نیات باطنی خود می‌اندیشیده‌است و نوعی خودمحوری ایجاد کرده‌است. بتی جین ایدی

خدمت به دیگران، دارویی تسکین بخش و بسیار نافذ و مقتدر، برای شفای روح و کالبد جسمانی ما به‌شمار می‌رود. بتی جین ایدی

چنانچه یاد بگیریم از هر آنچه که در اختیار داریم، استفاده بهینه کنیم، باز هم بیش از پیش از خیر و برکات و شفای الهی دریافت خواهیم کرد. این قانونی انکارناپذیرست. اگر نیکی کنیم، بدانسان نیز نیکی دریافت خواهیم داشت، و اگر بدی کنیم، بدی از آن ما خواهد شد. این نیز یکی دیگر از قوانین اساسی روحانی است. بتی جین ایدی

هنگامی که بر زمین‌می‌خوریم، لازم است از جایمان برخیزیم، گرد و خاک لباسمان را بزداییم، و دیگر بار، به راهمان ادامه دهیم، چنانچه دوباره بر زمین افتادیم (حتی اگر میلیون‌ها بار بر زمین افتیم …) هنوز نیاز داریم برخیزیم و به راهمان ادامه دهیم. بتی جین ای

ظاهراً هنگامی که ما از دنیا می‌رویم و می‌میریم، هیچ کاری، مگر انتقال از مکانی به مکان دیگر را تجربه نمی‌کنیم. مرگ، یعنی همانا رفتن از وضعیتی، به وضعیت دیگر. بتی جین ایدی

• ریموند مودی

• جین ایدی، بتی (۱۳۸۲). غرق در نور. ترجمهٔ زهره زاهدی. انتشارات جیحون. شابک ۹۶۴-۶۵۳۴-۰۷-۴.

• وبگاه رسمی بتی جین ایدی