بانکداری متمرکز

سیستم بانکداری متمرکز (به انگلیسی: Core Banking) به گونه‌ای از بانکداری گفته می‌شود که در آن کلیهٔ اطلاعات و تعاملات مالی در شبکهٔ بانکی مورد نظر، در یک واحد اطلاعات مرکزی (Core) نگهداری و ثبت می‌شود.[1] این سیستم بر اساس رویکردهای استراتژیک بانکی و به منظور بهبود عملیات، کاهش هزینه‌ها و ایجاد آمادگی برای رشد بانک مورد بهره‌برداری قرار می‌گیرد.

به‌طور کلی این سیستم کلیه محصولات، خدمات بانکی، عملیات راهبری و مدیریت آن‌ها را از طریق دسترسی به پایگاه داده‌های مشترک و متمرکز در قالب یک سیستم ارائه می‌کند که انعطاف‌پذیری این سیستم و مشتری محوری از ویژگی‌های مهم آن است. بدون ایجاد یک بانک اطلاعاتی متمرکز و یکپارچه، خدمات بانکداری الکترونیک به صورت جزیره‌ای و غیرهمسان خواهد بود. در اجرای یک سیستم متمرکز بانکی، مدولار و مبتنی بر تکنولوژی‌های نوین نرم‌افزاری مبتنی بر کامپوننت عملیات تجمیع با تکنولوژی‌های قدیمی بانک را میسر می‌نماید.

مزایا و نتایج حاصل از راه‌اندازی سیستم بانکداری متمرکز و توسعه بانکداری الکترونیکی مواردی همچون افزایش رضایتمندی مشتریان را به دلیل ارائه محصولات و خدمات متنوع، افزایش بهره وری عملیاتی، افزایش کارایی و بهره وری منابع انسانی، مدیریت هزینه‌های عملیاتی و نگهداشت و توانایی بیشتر را در برمی‌گیرد.

از آنجایی که حضور مشتریان در شعب بانک‌ها هزینه‌آور است، توسعه خدمات الکترونیک مبتنی بر بانکداری متمرکز امکان کنترل لحظه‌ای سود و زیان و روند تأمین منابع و اعطای تسهیلات را فراهم می‌آورد. بنابراین فراهم آوردن امکانات بانکداری متمرکز الکترونیک برای بانک‌های بسیار ضروری است.