باشگاه هوایی ایالات متحده

باشگاه هوایی ایالات متحده یک باشگاه اجتماعی بود که در سال ۱۹۰۵ توسط چارلز جاسپر گلیدن و آگوستوس پست، به منظور ارتقا هواپیمایی در آمریکا تشکیل شد. این سازمان والدین بسیاری از بخشهای ایالتی بود که اولین آنها باشگاه هوایی نیوانگلند بود. تا سال ۱۹۲۳ رونق گرفت و سپس به انجمن ملی هوانوردی تبدیل شد که امروزه نیز وجود دارد. اولین مجوز خلبانی را در ایالات متحده صادر کرد و تکمیل موفقیت‌آمیز مراحل صدور مجوز توسط ارتش ایالات متحده برای خلبانان تا سال ۱۹۱۴ تأمین گردیده بود. این باشگاه نمایشگاه‌ها و مسابقات هوایی متعددی را حمایت مالی کرد. کورتلندت فیلد بیشاپ در سال ۱۹۱۰ رئیس آن بود. از سال ۱۹۱۱، رابرت جی کولی رئیس جدید شروع به ارائه جایزه کالیر کرد.

مدال افتخار هواپیمایی صادر شده توسط ساشگاه هوایی ایالات متحده، به ۳۳ هواپیمابر هواپیمایی که در طول جنگ جهانی اول در انگلیس و فرانسه خدمت می‌کردند.

تاریخچه

آگوستوس پست، بد مارس و همسرش، گلن کورتیس و لنا کورتیس، توماس اسکات بالدوین و قاضی ویلر در نمایش هوایی پیتسبورگ - ۱۹۱).

اگرچه عقل متعارف می‌گوید که باشگاه هوایی در سال ۱۹۰۵ آغاز به کار کرد، اما عکس‌هایی از جامعه بالا و ماجراجویان وجود دارد که در سال ۱۹۰۲ با مهر «باشگاه هوایی» چاپ شده‌اند. در تابستان سال ۱۹۰۵ چندین عضو باشگاه اتومبیلرانی آمریکا از جمله چارلز گلیدن، هومر هج، دیو موریس، جان اف اورک و آگوستوس پست باشگاه هوایی آمریکا را تأسیس کردند. آنها بالونیست ه مشتاق بودند اما آمریکا از ورزش هوانوردی پشتیبانی چندانی نداشت. آنها عزم خود را برای تأسیس یک باشگاه جدید با سازمانی شبیه باشگاه اتومبیل که هدف آنها ارتقا هواپیمایی بود، دقیقاً مانند باشگاه هوایی فرانسه تعیین کردند.[1] هومر هیدج به عنوان اولین رئیس و آگوستوس پست به عنوان دبیر اول انتخاب شدند.

در سال ۱۹۱۰، سه کنوانسیون مختلف در میان باشگاه‌ها و جوامع هوانوردی در نیویورک برگزار شد. شورای ملی باشگاه‌های وابسته باشگاه هوایی آمریکا تشکیل شد. سی و نه نماینده به نمایندگی از حوزه‌های انتخابیه از پسادنا، کالیفرنیا، تا بوستون، در باشگاه هوایی گرد هم آمدند و سازمان اصلی بخش‌های مختلف ایالتی را تشکیل دادند.[2]

در سال ۱۹۱۹، دبیر باشگاه، آگوستوس پست، قوانین مسابقه پروازهای بین اقیانوس اطلس یعنی بین نیویورک و پاریس را تنظیم کرد. او در تأمین جایزه اورتایگ ۲۵٬۰۰۰ دلاری با صاحب ثروتمند هتل ریموند اورتایگ همکاری کرد. قرار بود جایزه ۲۵٬۰۰۰ دلاری «به اولین هواپیمابر هر کشور متفقین که از اقیانوس اطلس در یک پرواز، از پاریس به نیویورک یا نیویورک به پاریس عبور کند» اعطا شود.[3] پس از پنج سال عدم موفقیت در جذب رقبا، این جایزه سپس تحت کنترل هیئت امنای بانک هفت عضوی برایانت قرار گرفت، که این جایزه را به خاطر پرواز موفقیت‌آمیز خود در سال ۱۹۲۷ برای روح سنت لوئیس به چارلز لیندبرگ اعطا کرد.[4]

یادداشت‌های تاریخی

مجوز خلبان گلن اچ. کورتیسدر سال ۱۹۱۱

برخی از مجوزهای بعدی که توسط باشگاه هوایی ایالات متحده صادر شده دارای امضای چاپی اورویل رایت بود. رایت مدتی به عنوان رئیس کمیته مسابقات باشگاه هوایی ایالات متحده خدمت کرد. برخلاف افسانه‌های رایج، به برادران رایت به دلایل سوء، مجوز شماره ۴ و ۵ صادر نشد. آنها به راحتی در میان پنج خلبان بودند که در آمریکا توانایی خود را برای پرواز با هواپیما قبل از شروع برنامه صدور مجوز از باشگاه هوایی ایالات متحده نشان داده بودند. این پنج مجوز اول به ترتیب حروف الفبا صادر شده‌است - روشی که توسط سایر سازمان‌های ملی متعلق به فدراسیون بین‌المللی هوانوردی دنبال می‌شود.

مجوزهای خلبان توسط قانون (به استثنای برخی از ایالت‌ها) تا قبل از جنگ جهانی اول الزامی نبود. مجوزهای باشگاه هوایی ایالات متحده برای شرکت در مسابقات ورزشی و نمایش‌های تحریم شده توسط ACA و FAI مورد نیاز بود و آنها به خلبانانی که می‌خواستند پروازهای نمایشی برای استخدام اجرا کنند اعتبار می‌بخشیدند، اما بسیاری از خلبانان آمریکایی هرگز درخواست مجوز نکردند، که به اثبات مهارت پرواز نیاز داشت. ACA همچنین به دلیل عدم انعطاف‌پذیری فرایند صدور مجوز مشهور بود که در میان موارد دیگر، نامه درخواست، عکس نامزد، انتصاب یک بازرسان ACA و گزارش آزمون او را تجویز می‌کرد، که همه آنها باید در فرم و ترتیب صحیح برای صدور مجوز ارائه شود، خواه داوطلب از آزمون پرواز عبور کرده باشد یا خیر.

خلبانان دارای مجوز

برخی از خلبانان مشهور اولیه که توسط باشگاه هوایی ایالات متحده مجوز صادر کرده‌اند در زیر ذکر شده‌است.[5]

بخش هواپیما

۰۱ گلن کورتیس
۰۲ فرانک پوردی لام
۰۳ لویی پائولان، هوانورد فرانسوی
۰۴ اورویل رایت (افتخاری)
۰۵ ویلبر رایت (افتخاری)
۰۶ کلیفورد بی هارمون
۰۷ توماس اسکات بالدوین (۱۸۵۴–۱۹۲۳)
۰۸ جان آرمسترانگ درکسل
۰۹ تاد شریور
۱۰ چارلز فوستر ویلارد
۱۱ جیمز کرن مریخ (۱۸۷۵–۱۹۴۴)
۱۲ لئون ریچاردسون (۱۸۸۷–۱۹۵۱)
۱۷ یوجین الی
۲۴ چارلز ترس ویمن
۲۵ آگوست پست
۲۶ رالف کلایتون دیگینز (۱۹۵۹–۱۸۸۷) از شرکت رالف سی دیگینز. وی در مارس ۱۸۸۷ در کادیلاک، میشیگان به دنیا آمد و به شیکاگو، ایلینوی نقل مکان کرد. وی اولین پرواز خود را در سال ۱۹۱۳ انجام داد و بیست و ششمین نفر در ایالات متحده بود که مجوز خلبانی صادر شده توسط باشگاه ه ایی ایالات متحده را دریافت کرد. وی در سال ۱۹۵۹ درگذشت.[6]
۲۸ تئودور گوردون الیسون
۵۷ پل پک، یکی از اولین خلبانان ارتش آمریکا. او به عنوان ستوان یکم در ارتش ایالات متحده یکی از سه افسری بود که توسط وزارت جنگ انتخاب شد تا پرواز را زیر نظر گلن اچ کورتیس یاد بگیرد. در ژوئیه ۱۹۱۱ توسط باشگاه هوایی آمریکا مجوز خلبان شماره ۵۷ به وی صادر شد. در آگوست ۱۹۱۱ او اولین شخصی بود که بر فراز ایالات متحده پرواز کرد. ساختمان کاپیتول و دور بنای یادبود واشینگتن را دور زده، جمعیت هیجان انگیز را طی نمپره و ۲۴ مایل را در ۲۵ دقیقه طی کرده و رکورد سرعت را ثبت کرد. وقتی اولین بار ایالات متحده مدرسه هواپیمایی نظامی در کالج پارک مریلند در سال ۱۹۱۱ افتتاح شد، پک هنوز یک مربی بود. او مرتباً از شهر نیویورک به چندین شهر لانگ آیلند پرواز می‌کرد.

روئسا

چارلز جاسپر گلاید ۱۹۰۵ تا ۱۹۱۰
کورتلند فیلد اسقف ۱۹۱۰ تا ۱۹۱۳
آلن رامسی هاولی ۱۹۱۳ به؟
جاناتان گافنی ۲۰۰۷ الی اکنون

همچنین بیبینید

باشگاه‌های هوایی دیگر

انجمن ملی هوانوردی، جانشین مستقیم ACA در آمریکا (۱۹۲۲۲)
باشگاه هوایی فرانسه (۱۸۹۸)
باشگاه هوایی سلطنتی (۱۹۰۱)
پرندگان هوایی اولیه

منابع

Charles H. Heitman (January 12, 1910). "Growth of Aviation Due to Aero Club. Under the Presidency of Cortlandt Field Bishop the Organization Has Built Up the Sport" (PDF). The New York Times. For many years prior to the organization of the Aero Club of America the science of aerial navigation had ...
"National aero body formed after fight" (PDF). The New York Times. New York. 23 June 1910.
"The New York Show," AERO, Vol. 1. , page 18, January 7, 1911 (1911 Aero Publication Company, St. Louis).
Bak, Richard (2011). The Big Jump – Lindbergh and the Great Atlantic Air Race. Hoboken: John Wiley & Sons. pp. 29, 41. ISBN 978-0-471-47752-5.
Robie, Bill (1991). For the Greatest Achievement. Washington, D.C. , and London: Smithsonian Institution Press.
"McHenry Countian Was An Air Pioneer". Chicago Tribune. November 27, 1994. Retrieved 2012-09-25. In 1912, Ralph Clayton Diggins made a successful flight and became the 26th person in the United States to receive a pilot's license. It was issued by the Aero Club of America in New York City, before the days of federal regulation.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

[1] Charles H. Heitman (January 12, 1910). "Growth of Aviation Due to Aero Club. Under the Presidency of Cortlandt Field Bishop the Organization Has Built Up the Sport" (PDF). The New York Times. For many years prior to the organization of the Aero Club of America the science of aerial navigation had ...

[2] "National aero body formed after fight" (PDF). The New York Times. New York. 23 June 1910.

[3] "The New York Show," AERO, Vol. 1. , page 18, January 7, 1911 (1911 Aero Publication Company, St. Louis).

[Bak-4] Bak, Richard (2011). The Big Jump – Lindbergh and the Great Atlantic Air Race. Hoboken: John Wiley & Sons. pp. 29, 41. ISBN 978-0-471-47752-5.

[5] Robie, Bill (1991). For the Greatest Achievement. Washington, D.C. , and London: Smithsonian Institution Press.

[6] "McHenry Countian Was An Air Pioneer". Chicago Tribune. November 27, 1994. Retrieved 2012-09-25. In 1912, Ralph Clayton Diggins made a successful flight and became the 26th person in the United States to receive a pilot's license. It was issued by the Aero Club of America in New York City, before the days of federal regulation.