ایمان (پیستیس)
در اساطیر یونانی ، Pistis /ˈpɪstɪs/ (Πίστις) تجسم حسن نیت ، اعتماد و اطمینان بود. در مسیحیت و در عهد جدید ، پیستیس معادل "ایمان" است. این کلمه توأم با تشخیصهای دیگری همچون elpis (امید)، sophrosyne (احتیاط) و خاریتس آمده که همه در همبستگی با صداقت هماهنگی در میان مردم قرار داشت. [1]
معادل رومی آن Fides بود ، مفهومی تشخیص یافته که در فرهنگ رومی بسیار قابل توجه است.
علاوه بر این ، ارتباطی نزدیک میان پیسیک و اقناع از طریق بحث ایمان ایجاد شد و با درک پیسیک به عنوان یک فن بلاغی، بیشتر هم شکل گرفت. [2]
در بلاغت
بنابراین ، پیستیس در بلاغت عبارتست از عناصری که موجب قضاوت واقعی از طریق آنتیمم ها و از این رو اثبات گزاره میشود. [3] آن را در سه حالت به کار میگیرند. حالت نخست "جستارمایهای است که قادر به ایجاد یک حالت ذهنی در مخاطب است." [2] پیستیس دوم "موضوعی است که خود تحت گرایش به عقل جنبه های منطقی آن در نظر گرفته می شود." [2] پیستیس سوم "جنبه منطقی ، عقلی و فکری موضوع مورد بحث" است. [2] هر سه حالت پیستیس از این رو در لوگوس اتفاق می افتند که به اقناع منقطی گرایش دارد. [3]
بلاغت یونانی و مسیحیت
مفاهیم مسیحی ایمان (پیستیس) از مفهوم بلاغی یونانی در مورد پیستیس گرفته شده است. [4] پیستیس مسیحی اقناعش را در پرتویی مثبت تلقی می کند زیرا مفاهیم پیستیس در عهد جدید نیازمند که شنونده از جستارمایه مورد بحث آگاهی داشته و بنابراین قادر به پذیرش کامل باشد. [4] در حالی که یونانیان مفهوم پیتیس را گفتاری اقناعی میدانستند که مملو از حذف به قرینه بود و بیشتر بر "تأثیر و تأثر متمرکز بود تا بر بازنمایی حقیقت". [4] سیر تحول پیستیس در مسیحیت به عنوان تکنیک بلاغی اقناعی کاملاً با معنای آن که توسط یونانیان استفاده می شود در تضاد است. [4]
همچنین ن.ک
- ایمان
- ایمان به مسیحیت
منابع
- Theognis, Fragment 1. 1135
- Grimaldi 1957.
- Abizadeh 2002.
- Cherry et al. 1992.
ویکیپدیای انگلیسی