ایزولاسیون الکتریکی

ترانسفورماتور با شار مغناطیسی کوپل می‌شود. سیم پیچی اولیه و ثانویه ترانسفورماتورها به یکدیگر متصل نمی‌شوند. (در اتوترانسفورماتور یک رسانا اتصال بین سیم پیچ‌ها و غیره را فراهم می‌کند بنابرین اتوترانسفورماتور ایزوله کننده نیست). ولتاژی بدون ریسک شکست الکتریکی (ولتاژ ایزولاسیون) در kilovolts، که یک استاندارد صنعتی است، مشخص شده‌است. این امر transductors نامیده می‌شود. در حالی که ترانسفورماتور معمولاً برای تغییر یک سطح ولتاژ استفاده می‌شود. در ترانسفورماتورهای ایزولاسیون که کاربردهای ایمنی دارد از نسبت ۱:۱ استفاده می‌شود.

اگر دو سیستم الکترونیکی یک زمین مشترک داشته باشند، از یکدیگر ایزولاسیون الکتریکی نشده‌اند. زمین مشترک به‌طور معمول و عمداً به قطب‌های عملکردی متصل نیست، اما ممکن است متصل شود به همین دلیل ترانسفورماتور جداساز منبع GND/قطب زمین نیست.

یک ایزوله کننده نوری اطلاعات را به کمک امواج نوری انتقال می‌دهد.. فرستنده (منبع نور) و گیرنده (گیرنده حساس به نور) به صورت الکتریکی به یکدیگر متصل نمی‌شوند؛ آنها به‌طور معمول در یک پوشش شفاف و عایق پلاستیکی قرار داده می‌شوند.

خازن به جریان متناوب (AC) اجازه عبور می‌دهد اما جریان مستقیم (DC) را عبور نمی‌دهد؛ آنها به کمک یک سیگنال متناوب بین قسمتهای مختلف مدار که ولتاژهای متفاوتی دارند، کوپل می‌شوند. بسته به شرایط، یک خازن ممکن است دچار شکست الکتریکی و تبدیل به "اتصال کوتاه" شود. بنابرین مدار اصال الکتریکی پیدا کرده و ایزولاسیون از بین رفته و احتمال خطر جانی وجود خواهد داشت. بنابرین برای جداسازی خازنی و ایجاد ایمنی، از کلاس "Y" استفاده می‌شود.

سنسور اثر هال اجازه می‌دهد تا یک سلف در یک گپ مغناطیسی کوچک اطلاعات را انتقال دهد. بر خلاف اپتوکوپلرها آنها منبع نوری ندارند و با توجه به اساس کارشان نمی‌توانند سیگنال (DC) را منتقل کنند.

Magnetocouplers از giant magnetoresistance (GMR) برای کوپل از AC به DC استفاده می‌کند.