اولمیر
اَوَلمیر (زاده ۸ مه ۱۹۳۱ در پیشاور)، (مرگ ۴ مه ۱۹۸۲ در کابل)، آوازخوان، شاعر و آهنگساز پشتو زبان اهل افغانستان بود.
| اولمیر | |
|---|---|
| زاده | ۸ مهٔ ۱۹۳۱ پیشاور، پاکستان |
| درگذشته | ۲۴ آوریل ۱۹۸۲ کابل، افغانستان |
| ژانر | موسیقی کلاسیک، غزل، |
| ساز(ها) | هارمونیک، گیتار |
| سال‌های فعالیت | ۱۹۴۹ |
زندگی نامه
اولمیر فرزند سید احمد در سال ١٣٠٨ یا ١٣١٢ [1] [2] در نوتیه پیشاور متولد شد.
در سن ۱۰ سالگی نزد جعفر خان شاگردی کرد و نواختن معیاری هارمونیه و اساس هنر آوازخوانی را نزد وی آموخت و بعدها به نزد سبزعلی خان و گلستان نیز شاگردی کرد.
در سن ١٧ سالگی در جشن سالگرد افغانستان به کابل آمد و از طریق ملنگ جان ننگرهاری به رادیو افغانستان وارد شد.[3]
در سال ۱۳۵۰ لقب استادی را به درخواست ریاست رادیو و تصویب مجلس مسلکی وزارت اطلاعات و کلتور وقت کسب کرد.
اولمیر در ۱۴ ثور ١٣٦١ در کابل درگذشت و در شاه شهید کابل به خاک سپرده شد.
از آهنگ‌های مشهورش می‌شود از وطن جنت نشان دی گلان پکښی کرمه یاد کرد.[4]
آرامگاه
آرامگاه وی سال‌ها گمنام و نامعلوم بود تا اینکه به‌وسیله یکی از نمایندگان مجلس افغانستان ،ملالی جویا، بازسازی گردیده به تاریخ ۸ اکتبر ۲۰۰۶ در حضور چندین هنرمند افغانستان نظیر گل زمان، شیر غزنوی، عبدالحمید قندهاری، حیات اله گردیزی، محمود کاروان و سایرین و تعداد زیادی از مردم کابل در محفلی به همین مناسبت بازگشایی شد.[5][6]
منابع
- http://database-aryana-encyclopaedia.blogspot.de/2013/01/blog-post_19.html#ftnref3
- http://www.bbc.com/pashto/news/story/2006/05/060507_im-ustad-awalmir-anniv.shtml
- مهدیزاده کابلی- دانشنامه آریانا
- Ustad Awalmir - Watan album songs mp3 download - Virtual Afghans
- «فلم این صحنه». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۷ سپتامبر ۲۰۰۷. دریافت‌شده در ۲۶ اکتبر ۲۰۰۶.