انیکست

پروتکل اینترنت و دیگر سامانه‌های آدرس دهی از سه روش اصلی آدرس دهی بهره می‌برند:

• آدرس دهی تک یاب (unicast) به Unicast در اصطلاح ارتباط یک به یک گفته می‌شود. در این نوع ارتباطات یک کامپیوتر به عنوان فرستنده و گیرنده و کامپیوتر دیگر نیر به عنوان گیرنده فرستنده و گیرنده با همدیگر ارتباط برقرار می‌کنند و بسته‌های داده خود را رد و بدل می‌کنند. برای مثال زمانیکه شما یک صفحه وب سایت را باز می‌کنید شما به یک آدرس IP که مربوط به وب سایت است اطلاعات را ارسال می‌کند و از آن اطلاعات را دریافت می‌کنید
• آدرس دهی پراکنده یاب (broadcast) به Broadcast در اصطلاح ارتباط یک به همه گفته می‌شود. در این نوع ارتباطات یک کامپیوتر ارتباط خود را به صورت همزمان با همه کامپیوترهای موجود در شبکه برقرار می‌کند و شروع به دریافت و ارسال داده می‌کند. در واقع زمانیکه صحبت از Broadcast می‌شود منظور همه کامپیوترهای موجود در شبکه هستند بدون استثناء، یک کامپیوتر زمانیکه اطلاعات خود را Broadcast می‌کند تمامی کامپیوترهای شبکه این اطلاعات را دریافت می‌کنند.
• آدرس دهی چند یاب (multicast) به Multicast در اصطلاح ارتباط یک به چند گفته می‌شود. در این نوع ارتباطات یک کامپیوتر ارتباط خود را به صورت همزمان با چندین کامپیوتر دیگر برقرار می‌کند و شروع به ارسال و دریافت داده می‌کند. در واقع زمانیکه صحبت از Multicast می‌شود منظور گروهی از کامپیوترهای مشخص هستند که یک کامپیوتر با آن‌ها ارتباط برقرار کرده‌است. در Multicast اطلاعات صرفا به گروه یا مجموعه ای منتقل می‌شود که در آن گروه قرار دارند و اطلاعات به همه کامپیوترهای شبکه منتقل نخواهد شد
• آدرس دهی هریاب (انیکست) به Anycast در اصطلاح ارتباط یک به نزدیکترین گفته می‌شود. در واقع تمامی مواردی که تا کنون بررسی کردیم در مفاهیم مسیریابی مورد استفاده قرار می‌گیرند و Anycast هم به همین شکل است. Anycast در واقع یک تکنیک شبکه ای است که یک آدرس IP از مسیرهای مختلفی در شبکه قابل دستیابی می‌شود. بر اساس الگوریتم‌های مسیریابی که در شبکه‌ها استفاده می‌شود تصمیم‌گیری می‌شود که درخواست کاربر از کدام مسیر بهتر است برود تا به مقصد مورد نظر برسد. Anycast دارای یک سری مزابا می‌باشد ، مزیت اصلی این سرویس این است که کاربران همیشه به نزدیکترین سرویس در دسترس متصل خواهند شد چیزی که به عینه در ساختار DNS مشاهده می‌کنید. اینکار باعث کاهش زمان دسترسی به اطلاعات می‌شود و همچنین باعث ایجاد شدن Load Balancing در شبکه نیز می‌شود. مزیت دوم این سرویس سادگی پیاده‌سازی آن است، شما بدون اینکه دغدغه محل قرارگرفتن سرور DNS خود را داشته باشید با استفاده فقط ای یک آدرس IP می‌توانید چندین سرویس DNS را دسترسی پیدا کنید.
• آدرس دهی منطقه یاب (Geocast)  در واقع Geo مخفف کلمه Geography است و Geocast به ارسال اطلاعات به گروهی از شبکه‌های مقصد می‌باشد که با استفاده از موقعیت جغرافیایی شناسایی می‌شوند. در واقع Geocast یک حالت ویژه از Multicast است که با استفاده از پروتکل های مسیریابی برای شبکه‌های موبایل و ad-hoc پیاده سازی می‌شود.

روش هریاب از BGP به منظور اعلام همزمان دامنه مقصد آدرس های آی پی پیدا شده در نقاط گوناگون روی اینترنت بهره می‌برد. این کار منجر می‌شود که از میان بسته‌های آدرسی که به نشانی‌های مقصد موجود در این دامنه آدرس دهی شده‌اند و به بیان دیگر با نشانی مورد تظر مطابقت می‌کنند نزدیکترین نقطه در شبکه مسیر یابی شده و در نتیجه آی پی آدرس آن اعلام شود. در گذشته روش آدرس دهی "هریاب" برای پروتکل های بدون ارتباط یا connectionless protocol (که بیشتر بر پایه UDP استوار بودند) مناسبتر بود تا پروتکلهای ارتباط مند مانند TCP.

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Anycast». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۱ اوت ۲۰۱۹.