انسان‌شناسی زیستی
انسان‌شناسی زیستی [1] (که با نام انسان‌شناسی فیزیکی نیز نامیده می‌شود) شاخه‌ای از انسان شناسی است که به مطالعهٔ روند پیشرفت فیزیکی گونه‌های انسان در طول زمان می‌پردازد. این شاخه از علم نقش مهمی در دیرین-انسان شناسی (مطالعهٔ منشا پیدایش بشر) و مردم‌شناسی قانونی (تحلیل و شناسایی بقایای انسان برای مقاصد قانونی) دارد.
| انسان‌شناسی |
|---|
 |
| رشته‌ها |
| زیررشته‌های اجتماعی و انسان‌شناسی فرهنگی |
|
|
زیررشته‌های باستان‌شناسی و انسان‌شناسی زیستی |
|
| چهارچوب تحقیقات |
| نظریه‌های کلیدی |
|
| مفاهیم کلیدی |
| مقاله‌های مرتبط |
فهرست‌ها
رده‌ها
|
|
انسان‌شناسی زیستی به مطالعه انسان‌ها به عنوان یک ارگانیسم زیستی پرداخته و تطور آن‌ها در طول زمان و نیز گوناگونی‌های امروزشان را مورد بررسی قرار می‌دهد. این حوزه، خود به سه زیر حوزه تقسیم می‌شود که شامل نخستی‌شناسی (Primatology)، دیرین-انسان‌شناسی (Paleoanthropology) و انسان‌شناسی جسمانی انسان‌های معاصر هستند.
جستارهای وابسته
- مردم‌شناسی فرهنگی
- قومشناسی
- اسطورهشناسی
- زبان‌شناسی
- باستان‌شناسی
- نشانهشناسی
- نخستی‌شناسی
- دیرینانسانشناسی
منابع
- «Biological Anthropology at Indiana University». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۲۰ ژوئن ۲۰۱۲.
جستارهای وابسته
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.