انتقال فناوری

انتقال فناوری[1] (به انگلیسی: Technology Transfer، که گاهی نیز به صورت TOT که مخفف Transfer of Technology می‌باشد نیز مورد ارجاع قرار می‌گیرد)، در واقع روند انتقال مهارت‌ها، دانش، فناوری، روش‌های تولید، نمونه‌های تولید میان دولت و دانشگاه‌ها و موسسات دیگر جهت اطمینان از پیشرفت‌های علمی و فنی می‌باشد که در بین طیف وسیعی از کاربرانی که می‌توانند در توسعه و بهره‌برداری هر چه بیشتر محصولات جدید، فرایندها، برنامه‌ها ی کاربردی، مواد و خدمات مختلف گام بردارند به انجام می‌رسد.

انتقال فناوری

انتقال فناوری شدیداً با انتقال دانش در ارتباط هست. انتقال افقی (هم سطح) حرکت تکنولوژی‌ها از یک ناحیه به ناحیه ای دیگر است. در انتقال تکنولوژی حاضر (TOT) در ابتدا و به صورت اولیه افقی (هم سطح) است.انتقال عمودی زمانی اتفاق می‌افتد که تکنولوژی‌ها از مرکز تحقیق بکار رفته وارد سازمان‌های توسعه و تحقیقی دیگری می‌شوند.

دلال‌های تکنولوژی افرادی هستند که در می‌یابند چگونه دنیای در حال ظهور را هدایت کرده و مفاهیم یا روندهای علمی را در سازمان‌ها یا شرایط جدید بکار گرفت. اصطلاح رایجی که تقریباً به صورت هم معنا در این باره مورد استفاده قرار می‌گیرد، اصطلاح " ارزشمندی تکنولوژی " است. در حالیکه از لحاظ مفهومی برای سال‌های زیادی از واژه کار (عمل) استفاده می‌شود، (در زمان‌های باستان Archimedes برای بکار بردن علم در مسایل علمی را می‌توان ذکر کرد)، میزان تحقیق امروزه اگه با شکست‌های بالا در Xexox PARC و جایی دیگر ترکیب شده‌است، باعث تمرکز بر خود این روند شده‌است.

روند انتقال

بسیاری از شرکت‌ها، دانشگاه‌ها و سازمان‌های دولتی در حال حاضر سازمان انتقال تکنولوژی (TTO که تحت عنوان Tech Transfer یا TechXfer نیز شناخته می‌شوند) دارند متعهد به تشخیص تحقیقی هستند که استراتژی‌ها و سودهای تجاری را برای چگونگی استخراج آن دارند. برای مثال، یک نتیجه تحقیق می‌تواند سود تجاری و علمی داشته باشد اما حق‌های انحصاری به‌طور طبیعی تنها برای روندهای عملی مسئله هستند و لزوماً محققین باید با یک روند عملی علمی مطابق شوند. برای مثال، ملاحظهٔ دیگر، ارزش تجاری است، در حالیکه راه‌های زیادی برای حل شکاف هسته ای وجود دارد، ارزش‌های دیگر تجاری مواردی هستند که انرژی بیشتری را نسبت به آنچه که نیاز دارند، ایجاد می‌کنند.

روند ایجاد تحقیق تجاری بسیار متفاوت است. این امر می‌تواند شامل گواهی توافقات یا تنظیم اقدامات و همکاری‌های مشترک برای سهیم شدن در هر دو خطرات و پاداش‌های مربوط به ورود تکنولوژی‌های جدید به بازار باشند. دیگر ابزارها و دستگاه‌های هماهنگ، مثل ابزارهای جانبی، نیز در جایی مورد استفاده قرار می‌گیرند که سازمان میزبان، تمایل منابع یا مهارت‌های لازم را برای توسعه تکنولوژی جدید نداشته باشد.

اغلب این روش‌ها با زیاد شدن سرمایه‌گذاری پر مخاطره (VC) در ارتباط هستند، البته به عنوان ابزار مالی توسعهٔ روند (روند توسعه)، یعنی اقدامی که در ایالات متحده رایج تر از اتحادیه اروپاست و روش محافظه کارانه تری در امور مالی vc دارد. شرکت‌های که بر اثر جانبی تحقق می‌کنند، ابزار معروف تجاری کردن (پول ساز کردن) در کانادا هستند، یعنی تا آنجا که نرخ پروانه تحقیق دانشگاه کانادایی، زیر نرخ پروانه در آمریکا باقی‌مانده است.

سازمان‌های انتقال تکنولوژی می‌توانند از طرف سازمان‌ها ی تحقیقی، دولت‌ها و حتی سازمان‌های چند ملیتی بزرگ کار کنند. در نتیجهٔ پیچیدگی اصلی روند انتقال تکنولوژی، سازمان‌های انتقال تکنولوژی اغلب چند رشته ای هستند، از جمله اقتصاد دان‌ها، مهندسین، وکلا، بازاریاب‌ها و دانشمندان. دینامیک‌های روند انتقال تکنولوژی، به خودی خود مورد توجه هستند و ژورنال‌ها و جوامع متعهد زیادی وجود دارند.

افزایش قابل توجهی در انتقال تکنولوژی وجود دارد که در حوزه خودشان از ۱۹۸۰ صورت گرفته‌است، و در بخش وسیعی توسط قانون Bayh - Dole و قانون تساوی و برابری کشورهای دیگر مطرح می‌شود و محرک‌های اضافی برای ایجاد تحقیق فراهم می‌آورند.

انتقال تکنولوژی روندی است که در ان تکنولوژی یا دانش توسعه یافته در یک مکان یا به یک منظور خاص، در مکانی دیگر یا برای چندین هدف دیگر مورد استفاده قرار گرفته و بکار گرفته می‌شود. اصطلاح انتقال تکنولوژی از لحاظ تاریخی با فعالیت‌های فدرال در ارتباط است، باوجود این، این روند به دولت محدود نمی‌شود. رایج‌ترین شکل انتقال تکنولوژی میان آزمایشگاه‌های فدرال و سازمانهای غیر فدرال همچون صنعت خصوصی، آکادمی و دولتهای محلی و ایالتی.

کنسرسیوم آزمایشگاه فدرال برای انتقال تکنولوژی (FLC) – که به صورت رسمی توسط کنگره به منظور تسهیل انتقال تکنولوژی در ایالات متحده صاحب امتیاز شد – تعریف زیر را گسترش داده که فعالیت‌های انتقال تکنولوژی در رنج وسیعی از آژانس‌های فدرال و آزمایشگاه‌ها و مراکز تحقیقی و توسعه ای آن‌ها را تطبیق داده و اصلاح می‌کند. انتقال تکنولوژی روندی است که در آن دانش، امکانات یا قابلیت‌های موجود توسعه یافته تحت نظارت یافته‌های توسعه و تحقیق فدرال (R&D) , برای برطرف کردن نیازهای خصوصی و عمومی مورد استفاده قرار می‌گیرند.

انتقال تکنولوژی همچنین می‌تواند میان آژانس‌های فدرال نیز اتفاق افتد، اگر چه تأکید اولیه بر انتقالها به انواع سازمانهای غیر فدرال است، اما نه لزومإ از تسهیلات فدرال به طرف دیگر. فرصتهایی برای تکنولوژی وجود دارد که از سازمان‌ها به دولتهای فدرال انتقال یابند تا از اقدامات آزمایشگاهی سود ببرند. انتقال تکنولوژی می‌تواند به عنوان کشش بازار یا فشار تکنولوژی شرح داده شود. انتقال تکنولوژی به عنوان نتیجهٔ کشش بازار اتفاق می‌افتد البته در زمانی که نیاز یا مسئله ای از شرکت باعث می‌شود شرکت بدنبال تکنولوژی فدرال بروند. فشار تکنولوژی زمانی اتفاق می‌افتد که اختراعات یا ابتکارها برای ایجاد بازارهای جدید یا نیازهای مصرف‌کننده‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند. هدف کلی بدست آوردن R&D پیشرفته خارج از محیط بازار برای تجارت است. باوجود این این فرصت برای دولت وجود دارد که تکنولوژی توسعه یافته را به وسیلهٔ صنعت وارد حوزه R&D فدرال کند تا بتواند تحقیقات بیشتر، توسعه و تجارت را برای سود رسانی به همهٔ شرکای اصلی در دسترس قرار دهد.

شکل‌های مختلف انتقال تکنولوژی

شکل‌های مختلف انتقال تکنولوژی می‌توانند بسته به منبع (مثلاً آژانس / آزمایشگاه) , کاربر (مثلاً صنعت) و خط اتصال (مکانیسم) , ساده یا پیچیده باشند که دو مورد را بهم وصل می‌کنند و تکنولوژی را از یک سازمان به سازمانی دیگر انتقال می‌دهند. نمونه‌هایی از این روندها عبارتند از:

  • تکنولوژی توسعه یافته برای کاربردهای غیردولتی
  • کاربردهای ثانویه تکنولوژی پیشرفته مخصوصأ برای کاربردهای دولتی
  • انتقال تکنولوژی اقدامی میان سازمانهای دولتی
  • همکاری و کمک حرفه ای
  • همکاری R&D میان ماهیتهای غیردولتی و دولتی
  • انتقال تجاری تکنولوژی برای استفاده در کاربردهای دولتی

نمونه‌هایی از شکل‌های انتقال تکنولوژی عبارتند از
  • انتقال تجاری – انتقال دانش یا تکنولوژی از دولت به سازمانهای تجاری برای تکنولوژی‌های جدید/ بهتر اصلی
  • منابع صادراتی – توافقات مشترک یا خدمات داوطلبانه که تخصص را به سازمانهای بیرونی انتقال می‌دهد
  • منابع وارداتی – اقدام مشترک که تکنولوژی خارجی را به آزمایشگاه / آژانس می‌آورد تا اقدامات آن را افزایش دهد.
  • استفاده دو طرفه – توسعه تکنولوژی‌هایی که کاربردهای دوطرفه یا دولتی / تجاری دارند.
  • انتشار علمی – سهم چند سویهٔ دولیت، صنعت و کاربردهای آکادمیک (یعنی مقاله‌های کنفرانسی، مقاله‌های مطالعاتی و غیره)

هدف طولانی مدت انتقال تکنولوژی، حفظ رشد اقتصادی در آیندهٔ قابل پیش‌بینی از طریق توسعه و تجاری سازی تکنولوژی‌های جدید است. در اقتصاد جهانی دارایی یک ملت مستقیمأ تحت تأثیر رابطهٔ آن با دیگر ملت‌ها است. با وجود دانش و تجربه آمریکا دربارهٔ مهندسین و دانشمندانش، آمریکا در رقابت با محیط بازار جهانی است. برنامه‌های انتقال تکنولوژی فدرال با بیشتر R&D و تجربه یافت شده در هر دو سازمانهای دولتی و غیردولتی مرتبط است. UTRS به دلیل اصل و شروعش با انتقال تکنولوژی در ارتباط است. تیم انتقال تکنولوژی ما حمایت از مشتری را در دولت، صنعت و آکادمی فراهم می‌آورد. تخصص ما باعث می‌شود مصرف‌کنندگان ما مزیت سودهای اقتصادی و تکنولوژیکی انتقال تکنولوژی را ایجاد کنند

مزیت سودهای اقتصادی و تکنولوژیکی انتقال تکنولوژی
  • قدرت نفوذ دلارهای بودجه R&D
  • به حداکثر رساندن سرمایه در هزینه‌های R&D
  • دستیابی به هنر ایالتی یا تخصص خاص، تکنولوژی، منابع و تسهیلات
  • تجارت سریع محصولات یا روندهای جدید
  • قابلیت تولید زیاد، رقابتی بودن و مؤثر بودن هزینه
  • فرصت‌های خاص، اعطای مجوز و ثبت اختراع

جستارهای وابسته

منابع
  1. «انتقال فناوری» [مدیریت فناوری] هم‌ارزِ «technology transfer, transfer of technology, TOT»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی. جواد میرشکاری، ویراستار. دفتر دهم. فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان. تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۶۱۴۳-۳۴-۷ (ذیل سرواژهٔ انتقال فناوری)

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Technology transfer». در [[ویکی‌پدیای انگلیسی|دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی]]، بازبینی‌شده در ۱۶ بهمن ۱۳۹۲.

پانویس
  1. علم و فناوری
  2. On the Transfer of Science and Technology
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.