انتخابات پارلمانی فنلاند (۲۰۱۹)

انتخابات پارلمانی فنلاند (انگلیسی: 2019 Finnish parliamentary election‎) قرار است در ۱۴ آوریل ۲۰۱۹ برگزار شود.[5] کمیته کاری متشکل از وزرای حزب و همه احزاب پارلمانی در ماه مه ۲۰۱۷ پیشنهاد دادند تا انتخابات پارلمانی باید همزمان با انتخابات پارلمان اروپا در فنلاند برگزار شود با این حال،[6]این پیشنهاد هنوز حمایت پارلمان را برای تصویب به اندازه کافی کسب نکرده‌است.[7]

ایجاد انتخابات پارلمانی فنلاند (۲۰۱۹)
۲۰۱۵ →
 ۱۴ آوریل ۲۰۱۹
تمام ۲۰۰ کرسی مجلس فنلاند
۱۰۱ کرسی موردنیاز اکثریت
 
رهبر یوها سیپیلایوسی هالا آهوپیتری اورپو[1]
حزب حزب سنتره (فنلاند) فنلاند واقعی حزب ائتلاف ملی
رهبر از ۹ ژوئن ۲۰۱۲۱۰ ژوئن ۲۰۱۷۱۱ ژوئن ۲۰۱۶
انتخابات پیش ۴۹ کرسی، ۲۱٫۱٪۳۸ کرسی، ۱۷٫۷٪۳۷ کرسی، ۱۸٫۲٪
کرسی‌های کنونی ۴۸۱۷۳۸
 
رهبر آنتی رینه پکا هاویستو لی آندرسون[2]
حزب حزب سوسیال دموکرات فنلاند لیگ سبز اتحاد چپ (فنلاند)
رهبر از ۹ مه ۲۰۱۴ ۳ نوامبر ۲۰۱۸ ۶ ژوئن ۲۰۱۶
انتخابات پیش ۳۴ کرسی، ۱۶٫۵٪ ۱۵ کرسی، ۸٫۵٪ ۱۲ کرسی، ۷٫۱٪
کرسی‌های کنونی ۳۵ ۱۵ ۱۲
 
رهبر آنا-مایا هنریکسون[3] ساری ایسایا[4] سامپو ترهو
حزب حزب مردم سوئدی فنلاند دموکرات مسیحی (فنلاند) اصلاحات آبی
رهبر از ۱۲ ژوئن ۲۰۱۶ ۲۹ اوت ۲۰۱۵ ۱۶ دسامبر ۲۰۱۷
انتخابات پیش ۹ کرسی، ۴٫۹٪ ۵ کرسی، ۳٫۵٪ عدم شرکت در رقابتهای انتخاباتی
کرسی‌های کنونی ۹ ۵ ۱۸
انتخابات پارلمانی فنلاند (۲۰۱۹) کنونی

یوها سیپیلا
حزب سنتره (فنلاند)

پیشینه

یوها سیپیلا نخست‌وزیر دولت کنونی با ائتلاف سه حزبی راست میانه، متشکل از حزب مرکز، فنلاندی‌های واقعی و حزب ائتلاف ملی تشکیل شد.[8]در ۲۸ می ۲۰۱۵، پارلمان یوها سیپیلا را با رای ۱۲۸–۶۲ به نخست‌وزیری انتخاب کرد.[9] در ۱۰ ژوئن ۲۰۱۷، حزب فنلاند یوسی هالا-آهو را به عنوان رهبر جدید این حزب انتخاب کرد پیش از این تیمو سوینی که برای مدتی طولانی تصمیم به کناره‌گیری گرفته بود. پس از مذاکرات بین این سه رهبر ائتلاف، سیپیلا، وزیر دارایی (فنلاند) اورپو اعلام کردند که دیگر در دولت ائتلافی با حزب فنلاند همکاری نخواهند کرد. دولت در ۱۳ ژوئن هنگامی که بیست تن از اعضای پارلمان توسط فراکسیون پارلمانی جدا شدند، سقوط کرد و آنچه در نهایت به حزب جایگزین رسید به اصلاحات آبی تبدیل شد. یکی از اعضای پارلمان الوما بعداً به حزب فنلاند بازگشت. دولت سیپیلا اکثریت پارلمان را حفظ کرد چون اصلاحات آبی به عنوان عضو ائتلاف به کارش ادامه داد و حزب فنلاند به اپوزیسیون منتقل شد.[10]

نظام انتخاباتی

۲۰۰عضوی که با انتخابات به مجلس نمایندگان راه پیدا می‌کنند (ادوسکونتا: مجلس فنلانداست که تنها یک مجلس دارد که این مجلس دارای ۲۰۰ عضو است. جلسات مجلس فنلاند معمولاً در ساختمان مجلس واقع در هلسینکی برگزار می‌شود. آخرین انتخابات مجلس در تاریخ ۱۹ آوریل ۲۰۱۵ برگزار شد) این اعضاء از طریق نظام نمایندگی تناسبی در ۱۳ حوزه انتخاباتی چند عضوه انتخاب می‌شوند. کرسی‌های نمایندگی به روش هوندت توزیع می‌شود. تعداد کاندیداهای نمایندگی برای هر منطقه متناسب است با تعداد جمعیتی که طی شش‌ماه در آن منطقه تا قبل از موعد انتخابات ساکن بوده‌اند. آلاند دارای یک منطقه انتخاباتی مستقل و سیستم حزب خود است.[11]

روش هوندت

شیوه هوندت یا روش جفرسون، روش عالی‌ای است به منظور اختصاص میانگینی از کرسی، بنابراین به آن نوعی نمایندگی تناسبی حزبی می‌گویند.[12] روشی که در ایالات متحده توسط توماس جفرسون نامگذاری شده بود، این روش برای توزیع متناسب کرسی‌ها در مجلس نمایندگان ایالات متحده در سال ۱۷۹۱و در اروپا توسط ویکتور دندان، ریاضیدان بلژیکی در اروپا جاری شد[13]و از ۱۸۷۸ برای توزیع متناسب کرسی‌های پارلمانی برای احزاب در نظر گرفته شده. دو فرم وجود دارد: لیست بسته که شامل (احزابی که نامزدهای خود را انتخاب می‌کند) و یک لیست باز (انتخاب توسط قاطبه رای‌دهندگان) تعیین می‌شود.[14][15][16][17]

کرسی‌های مناطق انتخاباتی

۲۰۰ نفر از اعضای مجلس فنلاند به وسیله سیستم نمایندگی تناسبی از ۱۳ حوزه چند نفره انتخاب شدند، این کرسی‌ها به روش هوندت برگزیده می‌شود. به این شکل است که تعداد نمایندگان انتخاب شده ابتدا شش ماه قبل از برگزاری انتخابات در حوزه انتخاباتی ساکن باشند و متناسب با جمعیت این منطقه ارزیابی می‌شود. الاند دارای یک منطقه انتخاباتی مستقل با سیستم حزب خود است. در مقایسه با آخرین انتخابات سال ۲۰۱۵، یک کرسی از سوانیا کارلیا مجدداً به اوسیما اختصاص داده شده‌است.

منطقه انتخاباتیکرسی
۰۱ هلسینکی۲۲
۰۲ اوسیما۳۶
۰۳ جنوب غرب فنلاند۱۷
۰۴ ساتاکونتا۸
۰۵ جزایر الند۱
۰۶ تاواستیا۱۴
۰۷پیرکانما۱۹
۰۸ جنوب شرق ننلاند۱۷
۰۹ ساونیا - کارلینا۱۵
۱۰ واسا۱۶
۱۱ فنلاند مرکزی۱۰
۱۲ اولو، فنلاند۱۸
۱۳ لاپلند (فنلاند)۷

نظر سنجی

منابع
  1. "Nyt se ratkesi – Stubb sivuun, Petteri Orpo on kokoomuksen uusi puheenjohtaja". Ilta-sanomat. 11 June 2016. Retrieved 11 June 2016.
  2. "Li Andersson kruunattiin virallisesti puheenjohtajaksi". Iltalehti. 2016-06-11. Retrieved 2016-06-11.
  3. "Anna-Maja Henriksson valittiin Rkp:n puheenjohtajaksi – "Me teimme sen. Me rikoimme lasikaton!"". Helsingin sanomat. 12 June 2016. Retrieved 12 June 2016.
  4. "Kristillisdemokraattien uusi puheenjohtaja on Sari Essayah – haluaa malliksi Saksan sisarpuolue CDU:n". Helsingin Sanomat. 28 August 2015. Retrieved 29 August 2015.
  5. Upcoming Elections 2015-2030 بایگانی‌شده در ۲۱ مارس ۲۰۱۸ توسط Wayback Machine, Vaalit.fi, accessed 3 June 2015.
  6. "Vuoden 2019 vaalien yhdistävistä selvittävän työryhmän raportti" (PDF). Ministry of Justice. 31 May 2017. Retrieved 8 February 2018.
  7. "Vaalien yhdistämisestä ei löytynyt sopua: Kansalaisia uhkaa vaaliähky". Yle. 18 September 2017. Retrieved 8 February 2018.
  8. Sipilä opts for right-leaning government, YLE News 7 May 2015, accessed 3 June 2015.
  9. "Juha Sipilä valittiin äänin 128-62 pääministeriksi". Verkkouutiset. 2016-05-28. Retrieved 2016-03-03.
  10. "Hallituskriisi raukesi perussuomalaisten jakautumiseen: monivaiheinen politiikan superpäivä kerrattuna". Yle News. 13 June 2017. Retrieved 28 June 2017.
  11. Electoral Districts بایگانی‌شده در ۳ ژوئن ۲۰۱۵ توسط Wayback Machine, Vaalit.fi, accessed 3 June 2015.
  12. Gallagher, Michael (1991). "Proportionality, disproportionality and electoral systems" (PDF). Electoral Studies. 10 (1). doi:10.1016/0261-3794(91)90004-C. Archived from the original (pdf) on November 16, 2013. Retrieved 30 January 2016.
  13. "Election - Plurality and majority systems". Encyclopedia Britannica. Retrieved 2018-04-30.
  14. Pukelsheim, Friedrich (2007). "Seat bias formulas in proportional representation systems" (PDF). 4th ECPR General Conference. Archived from the original (PDF) on 7 February 2009.
  15. Schuster, Karsten; Pukelsheim, Friedrich; Drton, Mathias; Draper, Norman R. (2003). "Seat biases of apportionment methods for proportional representation" (PDF). Electoral Studies. 22 (4). doi:10.1016/S0261-3794(02)00027-6. Archived from the original (pdf) on 15 February 2016. Retrieved 13 December 2018.
  16. Benoit, Kenneth (2000). "Which Electoral Formula Is the Most Proportional? A New Look with New Evidence" (PDF). Political Analysis. 8 (4): 381–388. doi:10.1093/oxfordjournals.pan.a029822. Archived from the original (pdf) on 5 February 2016. Retrieved 13 December 2018.
  17. Lijphart, Arend (1990). "The Political Consequences of Electoral Laws, 1945-85". The American Political Science Review. 84 (2): 481–496. doi:10.2307/1963530.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.