اصل فرانک-کاندون

اصل فرانک-کاندون (به انگلیسی: Franck–Condon principle) در شیمی کوانتومی بیانگر این قضیه است که انتقالات الکترونی در محتمل‌ترین حالت به گونه‌ای انجام می‌شوند که مکان و مومنتوم هسته‌ها ثابت بمانند. این اصل از تقریب سرعت بسیار بالای انتقالات الکترونی در مقایسه با ارتعاشات هسته و در نتیجه ثابت بودن هسته اتم در هنگام انتقالات الکترونی ناشی می‌شود.[1]

منابع
  1. S.E. Braslavsky, K.N. Houk, International Union of Pure and Applied Chemistry: Organic Chemistry Division: Commission on Photochemistry, Glossary of Terms Used in Photochemistry, Pure and Applied Chemistry, Vol. 60 (1988), pp. 1055-1106. doi:10.1351/pac198860071055

منابعی برای مطالعه بیشتر
  • Albert Sprague Coolidge, Hubert M. James, Richard D. Present, A Study of the Franck-Condon Principle, Journal of Chemical Physics, Vol. 4 (1936), pp. 193-211. doi:10.1063/1.1749818
  • E. U. Condon, The Franck-Condon Principle and Related Topics, American Journal of Physics, Vol. 15 (1947), pp. 365-374. doi:10.1119/1.1990977
  • Melvin Lax, The Franck-Condon Principle and Its Application to Crystals, Journal of Chemical Physics, Vol. 20 (1952), pp. 1752-1760. doi:10.1063/1.1700283
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ اصل فرانک-کاندون موجود است.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.