اسحاق بن ابراهیم

اسحاق بن ابراهیم طاهری (درگذشت ۸۵۰ میلادی) برادرزاده طاهر ذوالیمینین بود. در سال ۲۰۶ ه‍.ق/۸۲۱ م، وقتی عبدالله بن طاهر، پسر عمومی اسحاق، عازم نبرد با شورشیان شام و مصر شد، تمامی مناصب خویش به را اسحاق بن ابراهیم سپرد. [1] این سمت ها عبارت بود از ریاست شرطهٔ بغداد، نظارت بر امور دیوان‌ها، مسئول جمع‌آوری خراج سواد عراق و فرماندهی سپاه بود.[2]

وی مورد اعتماد شدید مأمون، معتصم، واثق و متوکل بود و با اقتدار تمام امور را اداره می کرد. به طوری که وقتی مأمون عازم جنگ با بیزانس شد، اداره بغداد را به وی سپرد. در جریان تفتیش عقاید نیز بخشی از مسئولیت اجرا را به وی سپرد.

منابع
  1. اکبری، تاریخ حکومت طاهریان از آغاز تا انجام، ۱۷۵.
    نفیسی، تاریخ خاندان طاهری، ۳۱، ۱۴۴.
  2. فرای، عصر زرین فرهنگ ایران، ۲۰۶.
    اکبری، تاریخ حکومت طاهریان از آغاز تا انجام، ۱۳۱، ۱۳۳، ۲۷۸.
    مفتخری و زمانی، تاریخ ایران از ورود مسلمانان تا برآمدن طاهریان، ۱۴۹.
    زرین‌کوب، تاریخ ایران بعد از اسلام، ۴۲۸.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.