استقلال اسکاتلند

استقلال اسکاتلند (اسکاتلندی: Scots unthirldom‎, گیلی اسکاتلندی: Neo-eisimeileachd na h-Alba‎) جنبشی سیاسی با هدف سیاسی[1][2] از احزاب سیاسی، افراد و گروه‌ های پرنفوذ برای اسکاتلند، یکی از کشورهای پادشاهی متحد(بریتانیا)، است تا دوباره حاکمیتی مستقل شود.

دولت اسکاتلند در سال ۲۰۱۴ (میلادی) یک همه‌پرسی در باره استقلال برگزار کرد، که در آن از رای‌دهندگان پرسیده شده بود: «آیا باید اسکاتلند کشوری مستقل باشد؟»[3] ۴۵ درصد از رای‌دهندگان «بله» پاسخ دادند و ۵۵ درصد آنان به آن «نه» گفتند. شرکت‌کنندگان با حضور ۸۵ درصدی افراد واجد شرایط به این همه‌ پرسی پاسخ می‌ دادند.[4][5]

قانونی بودن

پارلمان پادشاهی بریتانیا بر کل پادشاهی بریتانیا حاکمیت دارد.[6] ادعای استقلال مورد حمایت لرد بینگهم (Tom Bingham) قاضی کل بریتانیا قرار گرفت.[7] قانونی بودن اعلام استقلال و جدا شدن کشوری از مجموعه پادشاهی متحد مانند جمهوری ایرلند مشخص نیست.[8]

مشروعیت

منشور ملل متحد به انسان‌ها حق تعیین سرنوشت اعطا کرده و اعلامیه جهانی حقوق بشر هم حق انسان در تغییر ملیت را تضمین کرده‌است. پادشاهی متحد هردو این اسناد را امضا کرده‌است.[9] سیاستمداران در پارلمان‌های بریتانیا و اسکاتلند از جمله نخست‌وزیران پیشین بریتانیا جان میجر و مارگارت تاچر، حق مردم اسکاتلند برای تعیین سرنوشت را به رسمیت شناخته‌اند.[10]

حمایت از استقلال

سرشناس‌ترین حامی استقلال اسکاتلند حزب ملی اسکاتلند است.

دلایل موافقت با استقلال عبارت اند از:

  • اصل تعیین سرنوشت: مردم اسکاتلند خود برای اسکاتلند تصمیم خواهند گرفت.[11]
  • اعمال کنترل بر دفاع و سیاست خارجی اسکاتلند به این معنا است، که اسکاتلند می‌تواند برگزیند، برای نمونه دیگر در دریاهایش جنگ‌افزارهای هسته‌ای نداشته باشد و دیگر عضوی از ناتو نباشد.[12]
  • دسترسی به بودجه‌های نفتی به معنای بودجه‌های بیش‌تر مستقیم برای اسکاتلند است. در دهه ۱۹۷۰ شعار «این نفت اسکاتلند است» در همین راستا رواج یافته بود.[13]

مخالفت با استقلال

جریانی مخالف استقلال و مدافع استمرار اتحاد با انگلستان، ویلز و ایرلند شمالی هم وجود دارد. سه حزب سیاسی اصلی بریتانیا از آن جمله‌اند.

جستارهای وابسته
  • انتخابات قدرت‌سپاری در اسکاتلند (۱۹۹۷)

منابع
  1. "Brexit: Scots prefer independence to no-deal, poll finds". Retrieved 12 December 2018.
  2. Correspondent, Libby Brooks Scotland (2018-11-15). "Sturgeon: Brexit chaos makes independence case stronger every day". The Guardian. Retrieved 12 December 2018.
  3. "Scotland's Referendum 2014 - Background". Retrieved 8 September 2014.
  5. "Referendum results: Turnout a record high as Scots vote No to independence". Scotland Now. 19 September 2014. Retrieved 20 September 2014.
  6. «نسخه آرشیو شده» (PDF). بایگانی‌شده از اصلی (PDF) در ۱۰ سپتامبر ۲۰۰۸. دریافت‌شده در ۲ اوت ۲۰۱۲.
  7. http://www.bailii.org/uk/cases/UKHL/2005/56.html
  8. http://www.jstor.org/pss/1096974
  9. http://www.guardian.co.uk/commentisfree/2008/jul/29/snp.scotland
  10. «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۸ ژانویه ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۲ اوت ۲۰۱۲.
  11. "Scotland's future will be in Scotland's hands".
  12. The future of the UK's strategic nuclear deterrent. p. ۱۶۷.
  13. Negotiating Self-Determination. Lexington Books. 2006. p. ۱۶۸. Unknown parameter |coauthors= ignored (|author= suggested) (help)
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.