اردوان کامکار

اردوان کامکار در سال ۱۳۴۷ در سنندج به دنیا آمد.[1] او آموزش سنتور را از سن ۴ سالگی و نزد پدرش، حسن کامکار آغاز کرد.[1]

اردوان کامکار، در جوانی به همراه برادرش هوشنگ کامکار، کنسرتینوی سنتوری تصنیف کرد که در آلبومی به نام بر تارک سپیده (همراه با یک کنسرتینوی کمانچه از برادرش، اردشیر) به بازار عرضه شد.[1] او در سال ۱۳۵۹ به تهران آمد و فعالیت خود را به طور جدی در عرصه موسیقی آغاز کرد و با کمک برادرانش، هوشنگ و ارسلان، درس‌های هارمونی، کنترپوان و اصول آهنگسازی را فرا گرفت.[1] او نواختن سنتور را به سطح خوبی از لحاظ تکنیکی رساند و در زمینه نوازندگی، ردیف موسیقی ایران، گروه نوازی، اصول و مبانی موسیقی و آهنگسازی هم به درجاتی نسبتاً خوب رسید. تقسیم ملودی های قطعات و تقسیم آن‌ها در دو دست یکی دیگر از ویژگی‌های نوازندگی‌اش است، و یکی از مهمترین توانایی‌هایش، قدرت مساوی دستانش است که مضراب های چپ و راستش را یکدست کرده است.[3]

اردوان کامکار در ۳۰ شهریور ۱۳۹۲ در پی عارضه قلبی و مغزی ابتدا در بیمارستان فرمانیه تهران بستری[4] و سپس به بیمارستان دی منتقل شد.[5]

اردوان کامکار قطعهٔ دریا را (که قبل از سال ۱۳۶۴ ساخته بود)، در سال ۱۳۶۹ در تالار وحدت اجرا کرد. وی علاوه بر آثاری که برای تکنوازی سنتور خلق کرد، قطعات دیگری هم برای گروه‌نوازی سازهای ایرانی تصنیف کرد که مورد توجه اهالی موسیقی قرار گرفت.[1] دومین کنسرتینوی سنتور اردوان کامکار که با ارکستر زهی و پیانو همراهی می‌شد، با نام ماهی برای سال نو روانه بازار موسیقی شد. این آلبوم، یک کنسرتینوی مشکل با فضایی رازآلود و باز با لحن و ریتم‌های کردی است.[1] اثر بعدی وی، سولوی بر فراز باد بود.

اردوان کامکار، در آلبوم شب، سکوت، کویر اثرکیهان کلهر به خوانندگی محمدرضا شجریان نیز به عنوان نوازنده سنتور همکاری کرد.[1] موسیقی متن فیلم سنتوری و موسیقی فیلم چشم انداز ایرانی (به کارگردانی تورج منصوری) نیز از ساخته‌های اوست.[1]

پاساژهای سریع و در هم تنیده و ریتم‌ها و مضراب‌های پیچیده، از مشخصه‌های سنتورنوازی اردوان کامکار به شمار می‌روند.[6]

کتابی از ایشان به نام مجموعه قطعات اردوان کامکار توسط نشر نای و نی به چاپ رسیده است که شامل ۳۷ قطعه از آثار وی در عرصه سنتورنوازی نوین است.[7]

• دریا
• بر فراز باد
• ماهی برای سال نو
• ریزدانه‌های الماس
• سنتوری
• بر تارک سپیده

• ناگفته‌های اردوان كامكار از موسیقی فیلم «سنتوری»: چاوشی خواننده نازنینی است اما حاضر نيستم من ساز بزنم و او بخواند