ادبیات بهائی

در دین بهائیت، آیات به ۹ سبک و لحن گوناگون، ارائه شده‌است[1] که بهائیان این آیات را وحی نازل‌شده بر بهاءالله می‌دانند.

یکی ازدانشمندان بهائی به نام فاضل مازندرانی، پس از مطالعۀ دقیق آثار بهائی، این ۹ لحن را به شرح زیر، طبقه‌بندی کرده‌است:

  1. شأن و لحن الُوهیت در امر و فرمان؛
  2. شأن و لحن عبودیت و مناجات؛
  3. شأن و لحن مفسریت در تفسیر و تأویل کلمات قبلیه و معارف دینیه؛
  4. شأن و لحن شریعت و نسخ و وضع احکام و تقنین قوانین شرعی و اصلاح ادیان؛
  5. شأن و لحن عرفان و سیر و سلوک و ارشاد و مسائل تصوف؛
  6. شأن و لحن سیاست و دستور به ملوک؛
  7. شأن و لحن علم و حکمت و فلسفه در بیان اسرار خلقت و طب و کیمیا و غیرهما؛
  8. شأن و لحن تعلیم و تربیت و اخلاق؛
  9. شأن و لحن اجتماعی و صلح کل و وحدت عالم و حقیقت.[2]

پانویس
  1. بهاءالله، سوره هیکل نازل شده در عکا
  2. اسرارالآثار، جلد اول، فاضل مازندرانی، صفحهٔ ۳۳

منابع

نفحات ظهور حضرت بهاءالله، ادیب طاهرزاده، صفحه ۵۱ پیوند به صفحه کتاب

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.