ابو المنصور احمد

ابوالمنصور احمد (بنگالی: আবুল মনসুর আহমদ‎، زاده ۳ سپتامبر ۱۸۹۸ – درگذشته ۱۸ مارس ۱۹۷۹) از سیاستمداران، نویسندگان و ژورنالیستهای بنگلادشی بود.[1] او در سال ۱۹۶۰ برندهٔ جایزه جایزه ادبیات آکادمی بنگلا و در ۱۹۷۹ هم از سوی دولت بنگلادش برندهٔ جایزه روز استقلال شد.[2]

ابوالمنصور احمد
نام بومیআবুল মনসুর আহমেদ
زادهٔ۳ سپتامبر ۱۸۹۸
دهانیکلا، میمن‌سینگ، بنگال، هند بریتانیا
درگذشت۱۸ مارس ۱۹۷۹ (۸۰ سال)
تحصیلاتلیسانس حقوق
محل تحصیلDhaka College
Surendranath College
پیشه
  • نویسنده
  • سیاستمدار
  • ژورنالیست
همسر(ها)Akikunnesa
فرزندانمحفوظ عنام
والدین
  • Abdur Rahim Farazi (پدر)
  • Mir Jahan Begum (مادر)
جایزه(ها)Bangla Academy Literary Award
Independence Day Award

آثار

رمان
  • Satya Mithya (1953)
  • Jiban Ksudha (1955)
  • Ab-e-Hayat (1968)
  • Chouchir
  • Pradip o Patanga

هزلیات
  • Aina (1936–1937)
  • Food Conference (1944)
  • Gulliverer Safar Nama
  • Asmani Purdah,

یادنامه‌ها
  • Atto Katha (1978, autobiography)
  • Amar Dekha Rajnitir Panchash Bachhar (1969)
  • Sher-e-Bangla haite Bangabandhu (1972).
  • Bangladesher Culture

جوایز
  • جایزه ادبیات آکادمی بنگلا (۱۹۶۰)
  • جایزه روز استقلال (۱۹۷۹)
  • مدال طلای نصیرالدین

منابع
  1. Rana Razzaque (2014), "Ahmed, Abul Mansur", Banglapedia: National Encyclopedia of Bangladesh, Asiatic Society of Bangladesh, retrieved May 6, 2015
  2. Emran Mahfuz (March 17, 2017). "Abul Mansur Ahmad: A Versatile Genius". The Daily Star. Retrieved March 17, 2017.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.